مست حسن منم که این جان به فدای مادر است
سوی بهشت میرود هر که گدای مادر است
سوی مدینه مایلم خانه اوست منزلم
وقت نماز شد ، دلم قبله نمای مادر است
کشته شود زنی جوان لال ز این ستم زبان
دید علی حسن در آن کوچه عصای مادر است
یک به چهل نفر لعین فاطمه خورد بر زمین
گفت حسن به مسلمین ظلم سزای مادر است؟
کرد فلان کس خطا سوخته قلب مصطفی
مرهم درد قلب ما یاد خدای مادر است
گفت علی است آیتش شاهد بر رسالتش
گفته نبی رضایتش نفس رضای مادر است
نام علیست ذکر من مثل حسین و هم حسن
چون (ز علی بگو سخن) بانگ و ندای مادر است
اوست حدیث معتبر بهر علی بود سپر
پشت و پناه شیعه هر لحظه دعای مادر است
کوریِ چشم ناکثین ، قلب امیر مومنین
شاد شود چرا که این روضه عزای مادر است
نذر عمل برای او جانب قم روانه کن
چون حرم کریمه چون صحن و سرای مادر است
علیرضا نقدی
نظر 1
امیر عاجلو 04 آذر 1401 20:39
!درود