منوچهر کشاورز

پر از تنهائیم

ارسال شده در تاریخ : 06 اردیبهشت 1402 | شماره ثبت : H9424663

من شدم مجنون لیلیم تو باش
زین تن و جانم جدا هرگز مباش
آن نگاه تو که مجنون کرده ام
راه نشانم ده که ره گم کر ده ام
از تب عشق تو سوزم همچو شمع
شمع تو گشتم بیا پروانه ام
عشق هرگز اشکهای شمع نیست
عاشقش پروانه هست این کم نیست
شمع داشت خاموش میشد ناگهان
آمدش پروانه با دادو فغان
شعله را گفت تا بگیرم در میان
تا که جانم را دهم در پای آن
گر تو مجنونی من هم لیلیم
عاشقم رندم پر از تنها ئیم