«سوز درون»
شدم رسوای عالم آتشی افتاده در جانم
منم پروانه ی عاشق تویی شمع فروزانم
غزلخوان می شود مرغ دلم از عطر و بوی تو
تویی آلاله و سوسن من آن مرغ غزلخوانم
شدم خار مغیلان می برد با خود مرا طوفان
شدم مجنون سرگردان تویی لیلای دورانم
خدای من تویی بت گشته ای در کعبه ی این دل
شدم کافر چرا بت می پرستم من نمی دانم
شدم آن کشتیِ بشکسته در دریای طوفانی
گرفتار بلا گردیده دل ای مرغ طوفانم
شب تار است و تاریکی شده همخانه ی این دل
بتاب امشب در این شام سیاهم ماه تابانم
شدم سرمست عطر تو غزال خوش قد و بالا
تو آهوی خُتن هستی در این باغ و گلستانم
هوا بس ناجوانمردانه سرد و استخوان سوز است
تویی گرمای قلب من در این فصل زمستانم
غمی افتاده در جانم که می سوزد مرا چون شمع
تویی آن شور و شادی در میان رنج پنهانم
دلم ای «مخلص صادق» شده خون در فراق یار
منم مجنون لیلی آتشی افتاده در جانم
جمعه99/8/23
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 26 بهمن 1402 17:30
درود بزرگوار ا
محمدهادی صادقی 26 بهمن 1402 20:32
درود و سپاس