«شیر و روباه»
روبه مکّار هرگز شیر غُرّانی نشد
نفس آدم پیرو آئین انسانی نشد
بیشه خالی گشته از سلطان نباشد شیر نر
روبه مکّار در این بیشه سلطانی نشد
هر کجا خار و خسی روئیده گشته شوره زار
این کویر تشنه هرگز باغ و بُستانی نشد
آسمانِ دل شده شام سیاه و تیره ای
در شب ظلمت نشان از ماه تابانی نشد
مرغ خوش آوا نمی خواند در این شام سیاه
جغد شب در این گلستان مرغ خوشخوانی نشد
گر شود سجّاده رنگین از نفاق و از ریا
آدمی در گوشه ی مسجد مسلمانی نشد
گر شود باغی خزان در آن نروید لاله ای
باغ عاری از گل لاله گلستانی نشد
سرکشی می باشد این نفس هوای آدمی
از چه رو این نفس آدم بند و زندانی نشد؟
از اَزل بیراهه ابلیس درون طِی می کند
پیرو آدم چرا این خوی حیوانی نشد؟
«مخلص صادق» نگردی تابع نفس هوا
خوی انسانی مطیع نفس شیطانی نشد
یکشنبه99/8/18
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 04 اسفند 1402 13:44
درود بر شما
محمدهادی صادقی 04 اسفند 1402 22:44
درود و سپاس
محمود فتحی 05 اسفند 1402 06:39
درود برشما
فاطمه شایگان 05 اسفند 1402 20:16
سروده ی زیبایی بود
احسنت به شاعرانگی تان