محبوبه طاری دشتی

امتیاز اعضا:

دهان ماه

ارسال شده در تاریخ : 14 آذر 1394 | شماره ثبت : H941987

ریشه ی پیراهنم که حلقه می زند
و گل های ریز آن که به سمت پنجره
باز می شود
من آبستن شعرهای تو
شمال را ترک می کنم ،
لابد می خواهی که دست هایم را
بگیری
من روی نقشه نیستم
گم می شوی
می میری،
دستمال عرق خورده ی من
دهان ماه را مست می کند
و ساز شعر را ناکوک ،
کاه گل خاطره
که
بر پیشانی می بندد
من و تو تکیه بر دیوار
چروک می شویم .

محبوبه طاری دشتی 94/9/13

محبوبه طاری دشتی از دفتر : دگردیسی داغ 15 آذر 1394 9نظر

سپید

تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5

کاربرانی که این شعر را خواندند

نقطه نظرات

تعداد نظرات: 9 ارسال نظر جدید

نظر 9

علیرضا خسروی 15 آذر 1394 08:50
میثم سهرابی 15 آذر 1394 11:56

درود بانو
خواندمتان
احساس زیبایی دارید
موفق باشید
طارق خراسانی 15 آذر 1394 12:46

با سلام

زیبا و قابل تأمل

در پناه خدا......................................................................
جابر ترمک 15 آذر 1394 14:31

درود و عرض ادب
زیباست آفرین بر شما
نسرین قلندری 15 آذر 1394 21:14

درود
علیرضا امیرخیزی 16 آذر 1394 11:57

سلام
تصاویر در شکل انتزاعی زیبا دیده میشوند ولی بعد از 3 بار خوانش شعر ، باز هم نتوانستم بین عناصر آن ارتباطی بر قرار کنم . شعر در کلیت آن ، برایم شکلی پراکنده نمود داشت

درود بر شما
منوچهر منوچهری(بیدل) 16 آذر 1394 17:05

سلام همیشه کلامت زیباست ممنونم عالیست
محبوبه طاری دشتی 17 آذر 1394 10:07

درود دوستان عزیزم سپاسگزارم از نگاه شاعرانه ی شما
نیلوفر مسیح 19 آذر 1394 17:19

بانوی عزیزم درود ها