رنجــی که برکاغــذ نشست
حظ بـود که از دل می نشست
**************************
همچـون زنـــده یی
در میـان قـبـــر؛
به رســــمِ فاتحــه
بر مــــزارم خـط می کشـــم
**************************
می گشــایی عقده هـا !
دستــانت با وضوستـــــ
***************************
بسـانِ انعکـاس مـاه بر آبهــای جنوبــــــ
می نشینـــی به جــانم چو پهنــــای غروبــــــ
****************************
از رهگـــذرانِ جویبــار بپرســید
آن مــاه که از برکـه ی ما می گذشتــــ
کجــا رفتــــــ ؟
.
.
ای بادهــای وحشـــی!
از قاصـــدک بپرســید
آن مرغِ بنــــد گسســـته تا آسمـــان
کجــا رفتــــــ ؟
ای دریـــایِ خروشـــان
آن زورقِ رهـــایی
بی بادبـــان کجـــا رفتــــــــ ؟!
من مانــــده ام شکســـته ......
در کالبــــدی خستـــــه؛
آن همــــدمِ سمـــایی،
از حجـــله گاه ، خفـــا رفتـــــ !!
**********************
بعــد از تو
به کجــا بیاویــزم
این ردایِ خواستنــم را
***********************
بر آنـم که باقـی عمـر را
به حضانتــــ ازدل......
دم نـــــوازم !
***********************
ای نگاهتــــــ
قلـــمِ ذوق من استــــــ
ز کجــا می نــــــگری ؟
***********************
گـــل طبیبــــ استــــ
گــر از حبیبــــ آیــد
***********************
چه زلالنــد کبوتــــرانی ؛
که بر مینــای این مینــو می گردنـــد
************************
قاصدکـــــ خبــر آورد
که محزونـــی ......!
سر در گریبـــان و
بی خبـــر از من چـــونی؟
نظر 1
مهناز نصیرپور 29 شهریور 1395 16:03
فرزانه ی گلم
عالیست