شتابان راه را آمد که شاید
------------------- درآغوشِ تو از نو جان بگیرد
تمام روزها را زنده مانده
------------------- بجای تو، برای تو، بمیرد
ز هر نامحرمی زخم زبان و
------------------- ز یاران و رفیقان طعنه هایی
شنید و دم نزد تا سر رسد این
------------------- ندیدن ها و دوری و جدایی
به دل شوق رسیدن موج می زد
------------------- خیالِ ساحلت را داشت در سر
به روی تکّه ی چوبِ امیدی
------------------- شناور روی دریایی مکّدر
شتابان آمد اما ناگهان شد
------------------- سیه در پیش چشمانش زمانه
وَ آغوشی که رویش بسته بودی
------------------- وَ دردی که به قلبش شد روانه
به سان آن مسافر در رهی که
------------------ ز مقصد ناامید و دورمانده
به زیرِ کوهی از درد و غم و آه
------------------ از او یک قلبِ بس رنجور مانده
به پایش نای رفتن هم نبود و
------------------تمام اعتقادش رفت بر باد
درون سینه اش بُغضی گرفت و
-------------------گرفت از او توانایی ِ فریاد
جوادصارمی
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 6
مسعود احمدی 13 آبان 1394 13:09
به پایش نای رفتن هم نبود و
------------------تمام اعتقادش رفت بر باد
درون سینه اش بُغضی گرفت و
-------------------گرفت از او توانایی ِ فریاد
چقدر غم آلود بود این شعر .
علیرضا خسروی 13 آبان 1394 18:20
احسنت...
منوچهر منوچهری(بیدل) 13 آبان 1394 19:39
بسلام بسیار زیبا ممنونم
مهدی صادقی مود 13 آبان 1394 21:19
کرم عرب عامری 13 آبان 1394 23:59
درود بر شما
لذت بردم
زهرا حسین زاده 18 آبان 1394 23:43