وقتی میخوای همون چیزی بنویسی که یکی دیگه قبلا نوشته، چرا مینویسی؟
متاسفانه اکثر شعرای زمانه دارن همون راهی رو میرن که یکی قبلا رفته... بذار یه مثال بزنم: اگر من میخوام شعر سپید بنویسم و بیام برداشت کاملی از اشعار سهراب رو در اشعارم پیاده کنم، مطمئنا تعداد زیادی از مخاطبین عام برام به به و چه چه میکنن، اما آیا این تعاریف متعلق به من هستند یا سهراب؟!؟
چند وقت پیش داشتم فکر میکردم دلیل ماندگاری و موفقیت آثار برخی شعرای گذشته چیست؟ و به سه نکته اساسی رسیدم:
1- فرزند زمان خود بودن.
2- حفظ تفاوت با آثار ماقبل خود و همچنین آثار هم عصر خود.
3- از دل و ایمان خالق اثر برخواسته شدن.
پس بنابراین قبل از نشر هر گونه اثر هنری باید اندکی تامل کرد که آیا این اثر شرایط سه گانه ی نام برده را دارا ست یا خیر؟ و اگر پاسخ مثبت بود، تصمیم به انتشار گرفته شود.
اینگونه شاید میزان خلاقیت در آثار، کمی رشد و نمو پیدا کند.