صدای تشنج های شبانه ام پرده ی گوش سکوت را جر داده است
به آسمان ها میرسد ولی به اتاق بغلی نه؛
صدای گوش خراش ضجه های این دراکولای افسرده...
منم و یک دنیا انفرادی
من و هزاران روز محکوم به تنهایی...
من و دیو آدمخوار اندوه شبانه.
به آن رگ های بریده شده قسم:
که ناله هایم همه از فاصله نیست؛
گاهی اوقات به فاصله هایم نزدیکی اما به قلبم دور...
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 4
دادا بیلوردی 21 آذر 1394 20:09
درود بر جناب حاتمیان
علیرضا خسروی 22 آذر 1394 13:33
احسنت
زیباست...
جابر ترمک 22 آذر 1394 19:56
به آن رگ های بریده شده قسم:
که ناله هایم همه از فاصله نیست؛
گاهی اوقات به فاصله هایم نزدیکی اما به قلبم دور...
نسرین قلندری 24 آذر 1394 07:40
درودها