به مردن خوشم چون که شیدا بمیرم
نهان گشته را کرده پیدا بمیرم
چو پروانه گرد شمعم فدایی تو
به امید نفخی چون مسیحا بمیرم
چو بلبل که در موسم هجر از شوق گل
به مستی غزل خوان گل ها بمیرم
تویی کوه قافم مرادم ده و آرزو
نشینم به آغوش تو تا چوعنقا بمیرم
مرا زین بتر هیچ جوری نشاید
فتاده به کنجی بی تو تنها بمیرم
کلامت به دل می نگارم به آرام جان
که غیثی شوم تا به لیلا بمیرم
منم قطره و قطره بی بحر اوج فناست
بقا با توام، کو که دریا بمیرم؟
تو گر کوی جانان پسندی به شب
روا گر بدانی عزیزم به یلدا بمیرم
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 3
علیرضا خسروی 22 دی 1394 00:35
درود بر شما
مسعود احمدی 22 دی 1394 17:15
درودتان باد جناب نصیر زاده
منوچهر منوچهری(بیدل) 23 دی 1394 09:32
بسیار زیبا سرودید ممنونم