آهی کشید مردِ فقیری، که کاش من
بودم غلام درِگهِ شاهی به روزگار
پیری شنید گفته ی او را در انجمن
خندید و گفت نکته بر آن مردِ جان فکار
گفتا : شنیده ای که صدای دُهُل ز دور
خوش باشدوُ بشوی کر، بود کنار؟
شاهان به قصرِ خویش، فقیرِ رفاقتند
آنجا ریا بود که به اشکالِ بی شمار
نا رفته، دین ز تو گیرند و معرفت
گبری کنی به نزدِ گدایانِ جیره خوار
اینجا، به خونِ جگر می خوری تو نان
آنجا که خونِ خلقِ خدا را ، چه بیقرار
نی نی، به نانِ پاکِ خدا داده خوش بِزی[1]
وین فکرِ نابجا که به جایی دگر گذار
نازم همی به آنکه دل از سیم زَر بشُست
جانم فدای مردمِ بی نانِ روزه دار
[1]. زی مخفف زندگی ست
15 ساله بودم که این قطعه را سرودم
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 8
حمیدرضا عبدلی 11 آبان 1395 18:58
با سلام استاد بزرگوار بسیار عالی
طارق خراسانی 13 آبان 1395 08:54
سلام و در.ود بی حد بر جناب عبدلی
سپاس یی حد از لطف و محبت مدام آنحضرت
در پناه خدا شاد زی
امیرعلی مطلوبی(سخن سنج تبریزی) 12 آبان 1395 04:20
درودها دوست عزیز و بزرگوار جناب طارق خراسانی
خوشحالم که دوباره کنار عزیزانی چون شما هستم
مانا و سرافراز بمانید
طارق خراسانی 13 آبان 1395 08:56
سلام و درود بر شاعر توانا و گرانمهر
جناب امیرعلی مطلوبی(سخن سنج تبریزی)
سپاس از حضور بسیار گرم و پر مهر حضرتعالی
دلتنگ آنحضرت بودم
در پناه خدا شاد زی
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 12 آبان 1395 19:43
سلام استاد بزرگوار
طارق خراسانی 13 آبان 1395 08:57
یلام و درود بر حضرت استاد انصاری عزیز
سپاس از حضور بهاری تان
در پناه خدا شاد زی
محمد جوکار 13 آبان 1395 00:35
درود و بدرودتان ارجمند شاعر وزین قلم جناب خراسانی گرانمایه
نقش زیبا زدید با قلم بر جام کلام
رقص قلمتان مانا
طارق خراسانی 13 آبان 1395 08:58
سلام و درود بر حضرت استاد جوکار عزیز
سپاس از حضور بسیار گرمتان
در پناه خدا شاد زی