...........................................................
تو می روی و غصه می شوندخنده های من
بساط شکوه می نهی به روی شانه های من
........................................................
وقتی که آمدی پر از امید می شوم
لبریز از حقیقت خور شید می شوم
..................................................................
شده وقتش دو باره بر گردی آب حالا از آسیاب افتاد
فرصت یاوه رو به ویرانی ست دیگر از چهره ها نقاب افتاد
.................................................................
سر رشته ی حکایت در دست دیگری ست
دیگر مرا چه جای ملامت شنیدن است
.....................................................................
هیج اتفاق تازه نمی افتد این دیار
نیلو فرانه در دل مرداب مانده ام
..............................................................
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 18 اسفند 1400 16:19
لطیف و دلنشین
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 20 اسفند 1400 23:41