در اضطرابی ناروا دارم مقر
ازدست تو ای روزگار بی هنر
افتاده ام در ناکجاها بیمناک
بانقشه هایی که توداری زیر سر
درمانده ام خود کرده را تدبیر نیست
در زادو بوم خویش گشتم در به در
پیوسته در پرت توهم بی هدف
سرگشته در آوار آزار و خطر
باخود تصور هم نمی کردم شوم
در گیروداری دسته جمعی جان به سر
ساقی بده یک استکان از باده ات
شاید بیا سایم دمی را بی خبر
از من شکیبایی مجو ی ای بامداد
در خوف شب من چاره ای دارم مگر
کو همتی تا بشکند این قفل را
کوقدرتی تا بر کند بنیاد شر
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 05 بهمن 1402 11:18
درود بزرگوار ا
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 11 بهمن 1402 23:41
فرامرز عبداله پور 06 بهمن 1402 20:32
درود زیبا ودلنشین سروده اید
⚘⚘⚘⚘
زنده باشید به مهر
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 11 بهمن 1402 23:41
فرامرز عبداله پور 08 بهمن 1402 01:45
درود زیبا سروده اید
⚘⚘⚘⚘⚘
⚘⚘⚘
⚘⚘
⚘
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 11 بهمن 1402 23:41
محمود فتحی 08 بهمن 1402 04:27
سلام جناب انصاری با معنا آموزنده سرودید
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 11 بهمن 1402 23:41