بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود،
سه گلشنی به نام
از نو، مرا بساز!
آغازگر:
از خود، گلایه پیش تو آورده ام عزیز!
بدنه/پیکره:
دیگر دلم هوای تماشا
نمی کند/
بیدل نمی شود، به دلی جا
نمی کند/
باران نمی شود که شکوفا شود دلی/
این غنچه ی عبوس، دلی وا
نمی کند/
دیگر به خوشه چینی چشمش نمی رود/
با پرتوی، معامله یکجا
نمی کند/
پایانبخش:
از نو مرا بساز به سازِ نوازشی. //
(#محمدعلی_رضاپور)
#سه_گلشن ،
در میانه ی شعر سنتی و نو
و تنها قالب دارای مهندسی کاملا نظام مند
در شعر فارسی است که
هر سه بخش آغازگر، بدنه و پایانبخش را به ترتیب
در تفکیک درونی واقع در خودِ قالب شعری
(دقت بفرمایید: در تفکیک درونی واقع در خودِ قالب شعری)
دارا ست.
سه گلشن هم (مثل قالب های سروش و شعرسبز/چندآهنگ)
قالبی باز و متنوع و پذیرای حد اکثر تنوع در قافیه مندی
و قافیه بندی، طول مصراع ها و شیوه ی پردازش است.
در گسترش قالب تازه و توانمند سه گلشن،
سهمی داشته باشیم!
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 7
امیر عاجلو 23 آذر 1399 10:15
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
علی معصومی 23 آذر 1399 10:33
مرضیه نورالوندی 23 آذر 1399 11:32
سلام و درود ، موفق و سربلند باشید
محمد علی رضا پور 23 آذر 1399 16:59
سلام و درود و سپاس
کرم عرب عامری 23 آذر 1399 19:15
درودها عزیز
کاویان هایل مقدم 24 آذر 1399 11:56
لذتبخش سرودید عزیز
محمد علی رضا پور 24 آذر 1399 16:45
سلام و درود و ارادت