سروش های تالاب نیلوفر آبی
سروش 49
(سروشی بطور ویژه در مکتب ادبی نورگرایی)
نیلوفر اگر نبود
دریاچه، دریاچه ی نیلوفر نبود
و غیر از مردابی ماتم گستر نبود
بی او، بدون گیرنده ای سبز به سمت آسمان بود و
بدون ساغری صورتی
برای دلشدگان زمین
آسمان و زمین دوست دارند
البته نیلوفر را.
سروش های تالاب نیلوفر آبی
سروش 50
پرنده می خواند
باد می وزد
“داروَک” این سو و آن سو می جهد
و چمن می چهچهد
و به زبان شیوای سبزش تسبیحش می گوید
و تمشک سراسر چشم
مشتاقانه تماشا می کند
رقص “لَلِه وا” ی باران را
بی شیله پیله، “تیسابِه”، مست مست
در خاطر دلداده ی دشت
افتادم
دوباره
به یاد تو.
طَرَبستان، بابلعشق
تالاب نیلوفر آبی
تابستان 1401
مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 22 بهمن 1401 14:29
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید