سروش های تالاب گل نیلوفر
(سروش 127 تا سروش 129)
سروش 127
دل من مثل این هوا، ابری ست
دل تنگم مقیم بی صبری ست
آه! باران بی دل تالاب!
بر دل عاشقان، سروش بپاش!
سروش 128
کاش بودم پرنده ای آزاد
می زدم بال در هوایت شاد
می سپردم دل شکسته ی خود
به نگاه تو، می شدم آباد
وای بر عاشق زمینگیرت
سروش 129
این همه قور قور قورَ ت چیست؟(!)
آخر، این حال ناصبور ت چیست؟(!)
آی بی تاب آب در تالاب
موسم وصل، باز، دلتنگی؟ (!)
شعر پیشرو
شعر سروش
طَرَبستان، بابلعشق،
تالاب گل نیلوفر
تابستان 1402
محمدعلی رضاپور(مهدی)
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نقد 1
حفیظ (بستا) پور حفیظ 01 مهر 1402 23:14
درودها جناب رضاپور بسیار لذت بردم از این شعر گیرا و دلنشین سپاس بیکران