پَر پَر شده بالم پَرِ پرواز ندارم
حبسِ قفسم میلِ به آواز ندارم
قُمریِ دلم از غمِ عشقت به فنارفت
مغمومم و آشفته که دمساز ندارم
آزرده شدم قسمتِ من آه و فغان شد
ای عشق چرا قدرتِ اعجاز ندارم ؟
آتش زده بر قلبِ من عشقش چه بگویم؟
عمرم شده خاکستَر و هم راز ندارم
داغش به دلم مانده و بی تاب شدم باز
افسوس که من همدم و همساز ندارم
زاری بُکنم من چه غریبانه ز دوری
درمانده منم دلبرِ طناز ندارم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 3
امیر عاجلو 02 آذر 1399 12:52
.مانا باشید و شاعر
کاویان هایل مقدم 02 آذر 1399 13:17
درود عزیز
مجید ساری 02 آذر 1399 21:37
جناب اسدی بزرگوار شاعر زیبا کلام و گرانمایه
غزلی بسیار عالی و دلنشین بود
آفرین ها بر دوست