ذرّه ای پشت جهان را کرده خم
نسل فرزندان آدم کرده کم
یک تلنگر بود در دوران ما
تا شویم از ظلمت شبها، رها
ای که می گفتی جهان در دست من
من چنینم، من چنانم، من خفن
ادعایت گوش عالم کرده کر
ذات پستت مظهر مکر است و شر
رتبه ی اول شدی در مرگ و میر
ذرّه ی پستی تو را کرده اسیر
بینی نمرود را مالیده خاک
پشّه ای ناچیز با دستان پاک
ما همه درگیر این ذرّه شدیم
چون به علم روز خود غرّه شدیم
بارالها ما دگر خسته شدیم
در قفس تنها و در بسته شدیم
لطف کن ما را رها کن از قفس
سینه ها تنگ است و زندانی، نفس
دستها بالا و سر پایین؛ ببین
خوشه های توبه را مولا بچین
گرچه "ناظر" بد ولی خوبان زیاد
کی بری مولا عزیزان را زِیاد
سروده:علی رضایی پور مشیزی تخلص ناظر
1399/09/20
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 10
امیر عاجلو 20 آذر 1399 14:24
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
علی رضایی پور مشیزی 21 آذر 1399 17:08
سلام و عرض ادب. ممنون و متشکر از لطف شما استادعزیز
کاویان هایل مقدم 20 آذر 1399 15:30
دلنمیراد دوست خوش قریحه
خوش آمدید
علی رضایی پور مشیزی 21 آذر 1399 17:08
سلام و عرض ادب. ممنون و متشکر از لطف شما استادعزیز
ولی اله بایبوردی 20 آذر 1399 15:40
سلام و درود
قابل فهم ...
گویا ...
خوشا به سعادت انسانهای خوش حساب
دست مریزاد
علی رضایی پور مشیزی 21 آذر 1399 17:09
سلام و عرض ادب. ممنون و متشکر از لطف شما استادعزیز
بزرگوارید
علیرضا علیدادی شمس ابادی 23 آذر 1399 01:40
درود به شما
علی رضایی پور مشیزی 03 دی 1399 11:13
سلام و عرض ادب ممنون از لطفتون
مرتضی برخورداری 29 آذر 1399 12:35
احسنت به شما همکار گرامی و دوست گرانقدر، قلمتان سبز
علی رضایی پور مشیزی 03 دی 1399 11:14
سلام وعرض ارادت
ممنون از شما دوست و برادر عزیزم