نام من مرجانست
دختر ایرانم
زاده کوه بلند البرز
و نوای لار مر سامانست
زنم از جنس بلور
متولد به دی و فصل سپید
و دلم دریاییست
چون خزر آبی و بی پایانست
درد دلها به شقایق گفتم
همه اسرارم را
گل ع...

شامگاهی دگرو لب به سخن باز کنم
ساقیا نوش بده تا غزل آغاز کنم

دل گرفتار شده محرم اسرار شده
جمله ی دلشدگان گشتم و پرواز کنم

سالیانیست که عمرم پی غم آمدو شد
چند روزی بر دلدار فلک ناز کنم

حض...