خاتم بوسه‌ها   دست اهریمن است وُ ما    مدام   مرگ را بو می‌کشیم   بر کمرگاه‌های بطالت‌   آنجا که پوست انداخته است  نور    بغل‌ْدست شاهْ‌رویای ذبح‌ها   نزدیک جانوری که زیر سنگینی شاخ‌های خود    رنج می‌...

هنوز از نامَ‌ت زخم می‌خورم
نامَ‌ت هنوز
پنهانِ شوم مرا
می‌گدازد

نامَ‌ت
سایه‌ی شکاری‌ست
که به‌ ظلمت
آشکارتر‌ست وُ  پرنده‌تر
نامَ‌ت
در عمر من
لانه دارد

تمامِ تو نام است
ای نامِ نامِ نامْ
ای به غایتْ نا...

۱۰۰۵. فاتحه خوان بر تن تو سایه می اندازم
من دزدانه در خاک تن تو دفن شده ام.

۱۰۰۶. کاشک می شد باری به دوشِ کسی نگذارم حتی شعر.

۱۰۰۷. عمر، پنجره ای یائسه است و من در صف خالیِ تماشا هوسِ تخمه کرده ...

.

وَ گیاهی ام   دمیده بر گوری ناشناس  
سرگرمِ    تماشایِ    حمدهایِ تیزرو 
- که هرگز شکار    
نمی شوند انگار...   
وَ گاهی   سرگرمِ چیدنِ وقت هایِ نشکفته ام
بی انتظارِ    پایین آمدنت   
بی انتظ...

.....

این منم نشسته بر آستانه ی یکهزار و چهارصد
کسی که تلفن های دوزاری زده
پنجزاری ها خرج کرده
لواش یک تومانی خریده وُ خورده
با تَشتَکِ کانادا وُ سیاه بازی کرده
شاطرِ از کمر به بالا دیده با دو چوب ب...