گمان کردی بلاهایم همه اغراق بودند
ندیدی پر تنوّع دائما خلّاق بودند

به آن اندازه که افسرده و بیمار بودم
تمام کهنگی ها خوب و بس قبرّاق بودند

اگر این گونه تن پوشم مرّفه بود و بی درد
تمام بدبیاری ...

تو آمدی تکیه دادم به شانه های خیالی
چه آشنائی تو ، بین بیگانه های خیالی

دیگر نمی خورم از این به بعد نانِ غمم را
بیگانه ها !چه پُرند این پیمانه های خیالی

صدها گناه از دلم شسته می شود روبه چشمت
ا...

برای موی آواره فقط یک شانه می خواهم
برای زخم هایم شانه ی مردانه می خواهم

به دور ِ قامتت گشتم شدم آن عابد عاقل
برای پاک ماندن گوشه ی میخانه میخواهم

تو تنها آشنائی که چراغم شد ، نجاتم داد
صلاحم ...

بعد رفتن یادگارت مانده بر دیوار ِ ویران
حکّ ِ نامت روی دستم می شود آثار ِ ویران

خانه می سازم از عشق و در دلت بی خانمانم
بی سبب در شهر معروفم به یک معمار ِ ویران

دیده ام من لابه لای رفتنت تصوی...

به وقت دیدنت دائم سلامِ تازه ای دارم
در آغوشت گمم ای عشق ، نام تازه ای دارم

منم که در میان شاعران ِ شهر ، اینگونه
برایت در غزل هایم پیام تازه ای دارم

تو را راه گریزی از دو چشم عاشق من نیست
ش...