اشک باید ریخت این پهنای ِ دنیا را
دور باید زد غمِ فردای دنیا را
من به دنیای ِ خودم آوردَمَت امّا
تازه فهمیدم خودم معنای ِ دنیا را
ای دِل ِ مادر ! تحمّل کن کمی با صبر
دردها و بدبیاری های ِ دنیا را
چند پیرَن پاره کردم را نمی دانم ؟!
تاچشیدم گرمی و سرمای دنیا را
چشم ها را هر چه بستم باز دیدم من !
دستِ تنگ و بسته و رسوایِ دنیا را
کاش مثل آب خوردن ، ساده می دیدم
دردهای ِ یاغیِ بر پای ِ دنیا را
آرزو دارم بِرَم بالا سر ِ دنیا
من اجل باشم ببندم " چشم ِ " دنیا را
....
به پسر م
صبوری کن دِلِ مادر .... به پایان می رسد روزی ...
تحمّل کن تمام بدبیاری های دنیا را
........
می کَنَد گورِ مرا دنیا ! ولی باشد
چون که در می آورم بابایِ دنیارا
........
لغو باید کرد هر فتوای دنیا را
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 10 اسفند 1402 12:17
.مانا باشید و شاعر
مریم نصیری 13 اسفند 1402 19:51
درودو سپاس
محمود فتحی 13 اسفند 1402 07:43
درود برشما
مریم نصیری 13 اسفند 1402 19:51
درود و سپاس