خوابم می گیرد

سپس، 

چشمانم را 

در بوسه ی بی محابای ستاره ها

گم می کنم، 

اصلا گمان می کنم 

که فصل تماشا را باخته ام. 

آخر

تو اینجا، 

-در اعماق آسمان، 

که هر نفسم 

 کبوتری می شود 

برای کشفِ ...

ناگهان

خرمنی از خاطره در من آتش گرفت

اشتباه نکن خاکستر نشده است

فقط درونم شعله کشید

آه که این واژه ها چه بر سر آدمی می آورند

حالا کمتر می ترسم

حالا می توانم ساده تر خود را مرور کنم

از یک ...

باشد که واژه های رنگ باخته

دل به پاییز بدهند

اینک در سکوتی عمیق

و خالی از‌ درد

خالی از لذت

به زمان تن می دهم

شاید که روزهای سرد

بیدارم کند از مردگی

کاش این پاییز از آن ما باشد


#پائیزتان_هزا...

دنیای کوچک،

قد همین صفحه ی سفید ناچیز می شود.

رد زمان را در نگاهم می خوانم..

چشم هایم اندکی شکسته و سکوت کلام آخر و

اول است هنوز.

اما من  در مرز کوچک خویش خلاصه می شوم..

باور می کنم که دنی...

اما بر بال باد سوار شدم

تا شاید از عقوبت خویش

کنده شوم.

دیگر خبری از قاصدک ها نیست.

از زمان و مکان بی خبرم

درست مثل تکه یخی که

که از کوه جدا شده

و در دریای فراموشی

شناور است.

از آفتاب گریز...