خوابم می گیرد
سپس،
چشمانم را
در بوسه ی بی محابای ستاره ها
گم می کنم،
اصلا گمان می کنم
که فصل تماشا را باخته ام.
آخر
تو اینجا،
-در اعماق آسمان،
که هر نفسم
کبوتری می شود
برای کشفِ بی شمار خیال-
چه می کنی؟!
چشمانم،
شالیزار می شود،
پر از خوشه های سبز شعر،
هر خوشه هزاران بوسه
گم می شوم. هذیان می گویم
سنگ می شوم،
می شکنم،
آب می شوم
شاید در پایان مسیر رودخانه،
به بینهایت برسم
مثل ماهی ها،
که همیشه
به اقیانوس می اندیشند...
از نردبان مرگ بالا می روم
تا در آنسوی زمان،
مثل سنگ،
بر سکوت بکوبم
بشکند
دوباره زاده شوم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 12
امیر عاجلو 16 آذر 1399 21:44
عاطفه مشرفی زاده 16 آذر 1399 23:45
سپاس و درود بزرگوار
کرم عرب عامری 16 آذر 1399 23:36
درودها گرامی
عاطفه مشرفی زاده 16 آذر 1399 23:46
درود و مهرتان پایدار جناب عرب عامری
مجید ساری 17 آذر 1399 12:56
مهربانوی هنر خانم مشرفی زاده گرانمایه سپید زیبای تان به زیبایی تمام بر دل نشست
آفرینها بر بانو
چیدمان جملات
و نحوه خوانش و تایپ سروده تان خیلی قشنگ و هنرمندانه بود
خیلی لذت بردم
و سعادت خوانش یافتم
درودها تقدیمتان باد
عاطفه مشرفی زاده 17 آذر 1399 15:28
سلام ودرود بر شما دوست و ادیب گرانمهر
سپاس از مهرحضورتان
مهرتان مانا
قدردان حضورتانم
رویا امامی 17 آذر 1399 15:23
عالی بود بانو درود
عاطفه مشرفی زاده 17 آذر 1399 15:29
سپاس از مهرحضورتان مهربانوی جان
کاویان هایل مقدم 18 آذر 1399 09:46
سپیدنامه عاشقانه تان خجسته باد بانو
عاطفه مشرفی زاده 18 آذر 1399 13:23
سلام ودرود بزرگوار
حضورتان ارزشمند
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 18 آذر 1399 10:43
سلام و درود
بسیار زیباست
دست مریزاد
عاطفه مشرفی زاده 18 آذر 1399 13:24
سلام ودرود ادیب گرانقدر
حضور گرمتان ارزشمند