سالی که واژه ها در سرم چرخ می خورند

و من سرگردان در میان سایه های ناشناس

در گرسنگی های ذهنم ناپدید می شوم.

سیاهچاله های این سرزمین

روح انسان را می بلعند.

در پیرامون ما 

دهان مردمان 

گاهی 

گو...

از خویشتن من 

دره ای مانده است

مشتی جان 

و ذره ای دل 

از خویشتنم 

همینقدر مانده 

که اینجا پرسه می زند. 

احساس می کنم
به روزهای ملکوتی گل یخ نزدیک می شوم

این اولین بار است
که آرزو می کنم هنگام شکفتنش

اینجا نباشم
اینجا شبیه باتلاقی ست

که نه می کشد
نه رها می کند

سال ها روی سطح باتلاق
بی حرکت

ف...

از امشب
خوابهایم برای تو
از این پس
باچشم های باز می خوابم
از اینجا به بعد
چشم هایم ازطلوع تا غروب نگاههای آشنا
میآید و می رود که
بیاید از طلوع چشم هایی که ندیدم
از اینجا به بعد
که تو چتر...