آنقدر خسته ام که می خواهــــــــم روی خنده گلن گدن بکشم
زاغ ها درد را نمی فهمنــــــــــــد تا خودم را بدون تن بکشم

دشت در مثنوی رقم خورده سقف احساس من غزل خیز است
پلکهایت اگر به هم نزنی آسمــــ...

به شاعران برسانیــــــــــد با غزل قهرم
دوباره زلزله افتــــــــــاده بر تن شهرم

هنوز تشنــه ی یک استکان ِ خودکشی ام
هنوز در تب یک انتحــــــــــار با زهرم

غــزل دوباره مرا با تو روبرو کرده اس...

از روی نی نوای تو شد سوره ای غریب
افتاد در گلوی تو دلشوره ای غریب

سهم خدا شدی که تو را مژده داده بود
آن شب که خنده می زدی از کوره ای غریب

یک کاروان مسیر زمان را ادامه داد
پشت سرت به قامت ...

سکوت قافلـــــــــــــــه را یک خرابه برهم زد
دوباره دست غـــــــــــــریبی به ساحت غم زد

سه سالـــــــه ای که در آغوش خاک می خوابید
به پلک آخر خود شعلــــــــــــــه ها به عالم زد

شکست بغض...