رفتی بریدی از غم دریا رها شدی
دریا شدی پرنده ی درد آشنا شدی

کوچ غریب تو شده آتشفشان من
از این جهان غرق معما جدا شدی

آتش زدی به خرمن دلهای داغ باغ
پروانه وار عاشق شمع خدا شدی

خاموش شد ستا...

چشمان تو شیرازه ی دیوان جهان است
احساس تو طعم نفس خسته دلان است

در شاهرگ هر غزلم عشق تو جاریست
یعنی که غزل خون دل لاله رخان است

تا موی تو در چنگ نسیم است غمی نیست
آوخ به زمانی که گرفتار خزا...

می خواستی حماسه ی سبز زمین شوم
پشت شکوه خنده ی تو شب نشین شوم

آتش نخواست در پس خاکستر خودم
زخم کبود شعله به روی جبین شوم

حتا به جای حسرت یک عمر عاشقی
با شعرهای تلخ خودم هم نشین شوم

از بس...

بی عشق در تلاطم فردای مبهمیم
با اینکه در کشاکش دریای مبهمیم

پرواز کن پرنده تر از شوق آسمان
پر می زنیم و غرق غزلهای مبهمیم

شرح سکوت مریم رویای عصمتیم
در آرزوی لطف مسیحای مبهمیم

آئینه ی نه...

بی تو از عاشقانه ها هرشب دل تنگم شکسته رد می شد
کوچه های نگاه پاک تو را مثل پروانه ها بلد می شد

مرز احساس من تب نفست بوسه ها بر مدار لبهایت
در غزلهای من ستاره صفت اوج احساس تو رصد می شد

من غ...