من یک مترسکم
در کشتزار خاک و خس هرزه پروران
از جنس چوب وحشت و ترس و بندگی
لال و خموش و کور و کرم آفریده اند
پیراهنم حریر سیه روی کهنگی
بر پهنه سرم-
تاج نژند دلقکان پاسبان نما
پاهای فطرتم-
در بند ورطه ...

تا دزد،پاسبان نهانخانه زر است-
تا پاسبان در آتش دزدان زرگر است-
تا روز،غصه دار طلوع شب سیاست-
تا شب اسیر ظلمت فردای دیگر است-
تا لاله قد خمیده ی خون سیاوش است-
تا باغبان در غم گلهای پرپر است-
تا تیغ ج...

رستم از عرصه این خاک مرو
دیوها وا شده اند
پیروان اکوان-
باز هم در دل این واقعه پیدا شده اند
مارها از دل جولانگه این خاک اسیر ضحاک
در غضبناکی اهریمن ناپاکی در جامه پاک
زهر در کام بزرگان وطن میریزند
کا...

چوبه ی بی ارزشی را سهم کارم کرده اند
بر فراز یک طناب کهنه، دارم کرده اند
از زمانی که تب بیماریم لب باز کرد
نوشدارویی کذایی را نثارم کرده اند
خواستم تا عشق را تیمار خود گیرم ولی
عشق را هم دیدم اینان ز...

از کودکیهایم جدا ماندم
در حسرت این قصه جا مانده ام
تا که سرم را پشت،چرخاندم
دیدم که تنها و رها ماندم
دیدم که یاران سفر کرده
در شعر باران،چتر یارانند
هم قصه و هم نغمه باران
از درس و مشق عشق میخوانند
دی...