تو زیباترینی، خوش به حالم که تو هستی
کز کوه نور این دیار، زیباتر که تو هستی
از دل ُجان ُ سرم تا عقل برون نا می شوی
آن دم که گویم از جان ُدل، عشقم تو هستی
با دیدن آن زلف پریشانی که هردم میبستی
محکوم ابدم با حکم قاضی که تو هستی
تو زیباترینی شیرینتر از شهد گُل یاس منی
فرهاد ُ شیرینم کجا بود، عاشقتر تو هستی
همچو مِی در ساغر میخانه، پیمانه پرستی
کز آن شراب ناب کهنه، گیراتر تو هستی
گفتند در هوای دلبری ،من نیز دیوانه پرستم
پاسخم این بود به راوی، دیوانه تو هستی
من که هوشیارترینم در این عالم هستی
عاشق آن آرزویم که منظورش ، تو هستی
در کنج دلم همسفری ، مرهم هر زخم تویی
دیرزمانیست دراین دل چه زیبا نشستی
یارب این نیلوفر زیبا را تو نگهداری کن
همی حفظش بدار، که حافظ تو هستی
همیشه همرهش باش ُ عطا کن تندرستی
من فدای آن عشقی که خالقش تو هستی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
علی فیروزکوهی
-
عباس خوش عمل کاشانی
-
علی اصغر ابراهیمی رودپشتی
-
ترانه هموطن
-
مائده .
-
عبدالصمد اجباری
-
ثریا قنبری
-
آرامش ظهرابی
-
سعید طهماسبی کهیانی
-
حسن محمودی
-
مهدی یوسفی
نظر 4
امیر عاجلو 21 امرداد 1399 11:53
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
منصور آفرید 21 امرداد 1399 13:20
درود بر شما دستمریزاد
محمد علی رضا پور 21 امرداد 1399 15:00
سلام و درود تان
جناب شه راز
محمد علی رضا پور 21 امرداد 1399 15:00
#شعر_سبز / #چندآهنگ
به نام
"شکّیّات، مشکوک اند"
هر صبح با صدای تو بیدار می شوم
با خنده های ناب تو
شیرین ترین غزل ها را
خریدار می شوم
قاصدک ها اگرچه بسیارند
می شود مستقیم از تو شنید
می شود دید و می شود بوسید
می توان با تمام جان خندید
آفتابگردان باید بود
به سوی آفتابی ترین مهر
ابرِ کوچنده در عشق
به پای مهربان ترین باران
آن گاه، راحت
آن وقت، پر طراوت
می شود بوسه شد وصال تو را
تو را
بله، خودِ تو را
شکّیّات، مشکوک اند
شطحیّات، گنگ و بی زبان
و از این واژه های نارس، دل می گیرد
و آهسته آهسته می میرد
زندگی، زندگانی
نصیب دلِ زنده است
باید ابر باران زا باشی
باید غنچه باشی و بشکفی با نگاهش
باید بشکافی مِه را
مگر می شود مهر، مهربان نباشد؟!
و باران، مهرباران؟!
شکّیّات، مشکوک اند
مفلوک اند
و در نگاه پاکان، پوک اند
نور، تاریک نیست
نور، اثبات می خواهد چه کار؟!
هر صبح با صدای تو بیدار می شوم
ای سراسر سُرور!
ای بی کران حضور!
ای اولین و آخرین حقیقت غزل!
ای نور!
لبّیک
سلامٌ علیک.
توضیحات
چندآهنگ یا سبز، گونه ای از شعر است که در آن، به جای یک وزن خاص (مثل شعر سنتی) ویا یک وزن کوتاه و بلندشونده و حداکثر کمی مُنعَطِف(مثل شعر نیمایی)،
چند وزن مختلف به کار می رود و بر این اساس هم می توان کلمات و عباراتی را که در وزن اصلی نمی گنجند، در آن گنجانید و هم می توان فضاهای عاطفی مختلفی را با تغییر وزن ایجاد کرد.
چندآهنگ یا شعر سبز، گونه هایی دارد و بطور کلی در میان شعر سنتی و همچنین در میان شعر سنتی و نو و همچنین در میان شعر نو به کار می رود و در گونه ی اخیر، چندآهنگ تر و منعطف تر از شعر نیمایی و موزون تر، قافیه گزین تر،
قاعده مند تر و در یک کلمه، زیباتر از شعر سپید است.
#محمدعلی_رضاپور (مهدی)