کاش
هیچ وقت
پایم به زمین نمی خورد
آسمان
جای امن تری بود
من از پرواز خسته نبودم
و به خاک
آلوده…
ای جانَکِ بی پر وبالم!
بخواب آسوده
فردا
پشت امروز نایستاده
دیگر پسِ پلک
هیچ چشمی
آینده ای نیست
می روم به لاک خویش
از لاک خود بیرون نمی آیم
شاید سال های بعد
پرنده بودنم را به یاد بیاورم
شاید
آسمان را ببینم
ای خاک خیره سر!
ای زمین تشنه!
دست از روی دلم بردار
✒#مینا_یارعلیزاده
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
جواد عیسی زاده
-
جواد عیسی زاده
-
زهرا جعفریان
نظر 34
امیر عاجلو 28 امرداد 1399 10:45
درود بر شما
مینا یارعلی زاده 28 امرداد 1399 16:59
زنده باشید ارجمند
محمد مولوی 28 امرداد 1399 11:21
مینا یارعلی زاده 28 امرداد 1399 17:00
سپاس از مهرتان
رضا زمانیان قوژدی 28 امرداد 1399 14:26
درود بانوی شاعر
عجب سرودۀ زیبایی است...
لذت بردم
مینا یارعلی زاده 28 امرداد 1399 16:58
گوارای نگاه پرمهرتان گرامی ادیب
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 14:47
سلام و درود
مینا یارعلی زاده 28 امرداد 1399 16:59
درود و مهر و سپاس عالیقدر
ابراهیم حاج محمدی 28 امرداد 1399 17:08
درود بر سرکار عالی
مینا یارعلی زاده 28 امرداد 1399 19:00
سپاسگزارم استاد گرانقدر
مینا تمدن خواه 28 امرداد 1399 17:47
درودها عزیزجانم
بسیارعالی و دلنشین
قلم نویسا و طبع روانتان مستدام
مینا یارعلی زاده 28 امرداد 1399 18:59
ممنونم مینای عزیزم
علی معصومی 28 امرداد 1399 19:43
درود و عرص ادب
ارجمند
نیکو قلم زده اید
و افرین بر شما
◇◇◇◇
مینا یارعلی زاده 29 امرداد 1399 14:46
درود و مهر و سپاس جناب معصومی ، شاعر گران ارج
زنده باشید و برقرار
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 22:08
سلام و درود دوباره
اگر یادتان باشد،
قبلا درباره ی گونه ای از شعر
به نام سبز یا چندآهنگ
صحبتی شده بود و عرض کرده بودم که برخی اشعار شما
فراتر از سپید می گنجد و در قلمرو آنچه این قلم،
آن را شعرسبز (چندآهنگ) می نامد یا دست کم
شعرتان به این گونه ی شعری
نزدیک می شود و در میانه ی
شعر سپید و شعر سبز
قرار می گیرد.
اگر اجازه دهید، می خواهم چند مطلب دیگر در پیام های بعدی
در این باره قرار دهم.
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 22:09
ویژگی های #شعرسبز / #چندآهنگ - قسمت 1
پیش از بیان ویژگی ها، دو نکته را خدمت تان عرض
می کنم:
یک:
طبعا ممکن است بسیاری از نمونه‌های شعر سبز (چندآهنگ)،
همه ی ویژگی های گونه ی شعری
خود را نداشته باشند، اما دست کم،
از یکی- دو ویژگی اصلی آن بهره مند باشند.
در میان ویژگی های شعر سبز چندآهنگ، مهم‌ترین و به عبارتی،
ابتدایی ترین مورد برای تشخیص چنین شعری، برخورداری قسمتی از شعر،
از
وزن های رایج یا نسبتا رایج عروضی (فرا تر از شعر سپید) است.
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 22:33
ویژگی های #شعرسبز / #چندآهنگ - قسمت 2
دو:
شعر سبز یا چندآهنگ ممکن است قبلا در نمونه سرایش هایی از
شاعرانی دیگر به کار رفته باشد، همچنان که ممکن است آنچه
شعر نو نیمایی می نامیم، پیش از جناب نیما،
و آنچه شعر سپید می نامیم، پیش از جناب شاملو هم بوده باشد،
اما سامان دهی منابع پراکنده و احتمالا اندک در این حوزه و
ایجاد ویرایش های لازم و پی ریزی گونه ای تازه و توانمند
به نام شعر سبز یا چندآهنگ، تلاشی از نگارنده است
- بویژه این که پیش تر به هیچ منبع احتمالی در این حوزه،
نظر آگاهانه ای نداشته -
و هدف از پایه ریزی شعر سبز چندآهنگ،
ارائه ی گونه ای پیشرفته تر از شعر سپید به شاعران بوده است،
چراکه نگارنده، شعر سپید را - بویژه در زیبایی های ظاهری شعر،
مثل وزن و قافیه - شعری ضعیف و غیر قانع کننده می داند
و از طرف دیگر، بیش تر یا حتی همه ی آنچه در تعریف
شعر سپید و تفاوت آن با قطعه ی (بُریده-بُریده ی) ادبی گفته اند،
بدون اقناع کنندگی علمی می پندارد.
ذکر این مطلب هم لازم است که تنها یکی از گونه های
شعر سبز چندآهنگ، نوعی در میانه ی نیمایی و سپید است
و انواع دیگری از سبز چندآهنگ از جمله در پایه ی
شعر سنتی هم وجود دارند.
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 23:33
ویژگی های #شعرسبز / #چندآهنگ
- قسمت 3
برخی از این ویژگی ها:
1- کاربرد لَخت های دارای بیش از یک رکن عروضی
بعنوان وزن های نسبتا رایج عروضی
(چراکه لَخت های بسیار کوتاه معمولا با یک رکن عروضی،
قابل نمایش هستند و موزون بودن آنها
در حد وجود وزن در شعر سپید است نه در حد شعر سبز،
مثلا ممکن است در شعری سپید، "می روم"
بر وزن "فاعلن" مصراع واره ای از آن باشد،
اما در شعر سبز، چنین مصراع واره ای را بصورت
طولانی تری به کار می بریم
مثل "می روم من به کوه" بر وزن
فاعلاتن فَعَل - که وزنی نسبتا رایج بویژه در
عروض نیمایی ست).
2- کاربرد وزن های رایج عروضی در بسیاری یا
برخی لَخت ها (در شماره ی یک، وزن های نسبتا رایج
مثل فاعلاتن فَعَل را مثال زدیم و در شماره ی 2،
وزن های رایج مثل فاعلاتن مفاعلن فَعَلن را می توانیم
مثال بزنیم)
3- تأکید بر کاربرد قافیه البته در جایگاه های اختیاری
و دست کم در حد یک جفت از کلمات همقافیه
در هر شعرسبز
4- تغییر مداوم یا نسبتا مداوم اوزان در لَخت های مختلف
5- روان و طبیعی بودن زبان شعر با توجه به
از میان برداشتن (بسیاری از) محدودیت های وزنی مرتبط
با شعر سنتی و حتی نیمایی
6- امکان انتقال از وزنی به وزنی دیگر برپایه ی فضای
عاطفی شعر
7- قابلیت چندبخشی شدن و حتی تبدیل به نمایشنامه
یا فیلمنامه ای با چند قسمت مختلف
(که هر بخش در وزنی مختلف می آید)
8- قابلیت گفتگویی شدن شعر بطوری که افراد مختلفی
بعنوان قهرمانانِ داستانِ شعر، حرف خود را در
شعر سبز چندآهنگ می توانند بیان کنند.
سپاس از التفات شما بزرگواران
#محمدعلی_رضاپور (مهدی)
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 23:37
با توجه به مطالب گفته شده،
شعر شما را در گونه ی سبز/چندآهنگ
می دانم.
اگر موافق هستید، لطفا برای معرفی
بهتر این گونه ی شعری، از این نام
استفاده بفرمایید!
سپاس
محمد علی رضا پور 29 امرداد 1399 05:52
البته این را هم بگویم که
قبلا در جایی دیگر، شعرسبز را به دو طیف کم رنگ و
پررنگ تقسیم کرده بودم.
در طیف کم رنگ، مشخصات شعرسبز، کامل نیست
و حتی برخی از اشعار سپید را نیز می توان در
این گروه قرار داد.
شعر سبز در طیف پررنگ خود البته مورد قبول اصلی
حقیر است که شعر بالا، برخی ویژگی های آن را ندارد
و همچنان می توان آن را شعر سپید نامید و شاید
همین بهتر باشد اما به هر حال، سپیدی سبزگون سروده اید
که توجه مرا به خود جلب نموده است.
امیدوارم شعر هاتان سبزتر باشد
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 23:49
و اما درباره ی ویژگی های مرتبط با شعر سبز (چندآهنگ)
در شعر شما:
شاید مطلبی از این جانب خوانده باشید درباره ی
تقطیع شعر سپیدو حتی موج نو
و نامگذاری پردازش وزنی آنها
به "عروضی آزاد. "
با این حال، وزن عروضی در سپید و موج نو،
وزن رقیق و ضعیفی ست اما شعر سبز(چندآهنگ)
موزون تر از آنهاست و گاهی اوزان رایج و گاهی اوزان
نسبتا رایج در آن دیده می شود.
به عبارت دیگر،
شعرسبز یا چندآهنگ، عروضی تر یا موزون تر و
دارای اوزان قاعده مندتر از سپید و موج نو است.
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 23:51
این اوزان عروضی در شعر سبز /چندآهنگ شما
نمونه هایی دارد، مثال،
ای جانک بی پر و بالم
بر وزن مستفعلُ مفتعلن فع
که موزون بودن آن، حتی قابل تشخیص در عروض شنیداری ست.
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 23:52
می روم به لاک خویش
فاعلاتُ فاعلن
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 23:53
آسمان را ببینم
فاعلاتن فعولن
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 23:53
ای خاک خیره سر
مستفعلن فَعَل
محمد علی رضا پور 28 امرداد 1399 23:58
همچنین برخلاف شعر سپید
- که تقریبا قافیه بویژه قافیه ی بیرونی
در آن به فراموشی سپرده می شود-
شعر شما
- مانند سایر شعرهایی که در قالب سبز
هستند-
به اهمیت ویژه ی قافیه پردازی
اهمیت می دهد (البته در
جایگاه های اختیاری و بطور طبیعی)
مانند کاربرد
آلوده و آسوده در شعرتان.
امیدوارم در معرفی شعرسبز (چندآهنگ)
به جامعه ی ادبی، همراه مان باشید
و این گونه شعرها را سپید ننامید!
مینا یارعلی زاده 29 امرداد 1399 14:35
درود و مهر جناب رضاپور عزیز مبتکر قالب های جدید شعری،
ابتدا باید بگویم که شما همیشه به من و شعرم لطف دارید و این همه وقت و انرژی گذاشتید و این کامنت های ارزشمندتان را به صفحه ی من ارزانی داشتید خود گویای این پویایی و همت بلندتان در ادب فارسی و قالب های شعری ست.
دوم اینکه بنده با شعر سبز شما موافق هستم ولی اینکه میفرمایید این گونه شعرهای سپید را سپید ننامیم مخالفم چون غیر منطقی و جانب‌گیرانه است، بلکه سپید سبز شاید درست تر باشد، هر شاعری شعر سپید را با توجه به قالبش باید پربارتر و دوست داشتنی‌تر کند، من هرگز درگیر قالب شعر نیستم تا شعری بسرایم بلکه خودِ شعر، وقتی هنگام زایشش می رسد، شیوه بیانش را به طور طبیعی به خودش میگیرد و اگر می بینید شعر سپیدم گهگاه آهنگین‌تر شده و یا قافیه و ردیف در آن خودنمایی میکند و صاحب حدودی وزن عروضی است هرگز به معنای سپید نبودنش نیست بلکه شاید سپیدِ نزدیک به همان نوع سبز شما باشد و یا اینکه سپیدی مختص به نگارنده که شاید بعدها وقتی آیندگان اوراق شاعر را ورق بزنند ازان سخن بگویند،
درکل شعر سپید قالب پسندیده ی قلب و روح و اندیشه ی منست و از همان ابتدا زبانم سپید بوده و خواهند ماند، من ترجیح میدهم راه خودم را ادامه بدهم و به آنچه معتقدم پایبد بمانم، میگذارم آیندگان بر شعرم نام بگذارند ولی اینکه خودم را درگیر قالب بکنم اصلا در ذائقه ی هنری من نیست بیشتر این اندیشه و احساس واژه ها هستند که برایم ارزش انتقال دارند و به نظرم توجه زیاد به قالب و محدود کردن کلام در صادقانه بودن شعر مداخله شدید میکند
من امروز و دیروز شاعر نشدم وقتی از شانزده سالگی شعر ، زندگی مرا در بر گرفت این زبان و این شیوه ی سرودن را به طور کاملا ذاتی دریافتم و روز به روز در آن تجربه کردم تا سبکی از سپید را که مختص خودم هست به عرصه بنشانم من شاعر الهامم و اندیشه هایم را بازگو میکنم با رها بودن و بدون محدودیت در وزن و قالب. شاید شعری ازمن بخوانید مثل این نمونه که به سبک شما نزدیک باشد ولی من تا کنون شعر سبز با خصوصیاتی که شما می فرمایید ننوشته ام من سپید نوشته ام با سیاقی که مختص ذوق و دانش ادبی منست چنانکه پیش ازین نیز شعری ازین حقیر را به عنوان شعر سبز تلقی کردید و من به خاطر احترام خاصی که برای همت بلند ادبی تان قائل هستم تقدیم تان نمودم و آن شعر نیز مربوط به سالهای پیش است حدود پانزده سال پیش، من هم اکنون بیست سال است که مشغول سرایشم و حدود دویست شعر سپید حاصل تلاش و تراوش ادبی من بوده است
ولی به جرات میگویم هرگز با توجه به ویژگی قالبی، شعر نسرودم بلکه سپید در جان سروده های من نهادینه شده و در لحظه ی سرایش، منِ نگارنده فکر و زبان و و تک تک واژه هایم جنبش سپید دارند بی آنکه تلاشی برای قالب شعر داشته باشم، زبان واژه ها می شوم...
اگر نوع شعر را مشخص می کنیم معنی اش شناخته تر شدن است، به نظرم میرسد شعر سپید چندان پسندتان نیست و با سبز می خواهید سپید را به سبز بدل کنید باید به شما بگویم که سپید شعری بی وزن نیست بلکه لزومی برای رعایت درآن نیست و شاعر مجازست واژه ها را صرف نظر از وزن عروضی و ملزمات دیگر قوالب، اندیشه ی پشت واژه هایش را بتاباند و اگر ابری جلوی خورشید را گرفته باشد هیچ کس نمیگوید که خورشید نیست بلکه از سایه ها به وجود خورشید ایمان می آورد، امیدوارم توانسته باشم اندیشه ام را بی کم کاست به شما عرض نمایم.
ازین روی با قاطعیت تمام میگویم شعر من سپید است و هیچ نمونه ی سبزی با خصوصیات برشمرده ی شما ننوشته ام و نخواهم نوشت، این آیندگان هستند که میگویند چه قالبی حق است و چه شعری درست و من همچنان رسالت بزرگی که بر دوش دارم با عزم بلند تا هستم ادامه میدهم و همان شیوه ی خودم را که اعتقاد روح و جان و قلب منست بر می گزینم.
نه به دوستان شاعرم درین صفحه که همگی ادیبان برحق شعر و شاعری هستند و نه به شما که میدانم چقدر به شعر و ادب خدمت کرده اید بل به سپید نادوستان پیشنهاد می دهم چشمهایشان را بشویند و جور دیگر ببینند چرا که خورشید پشتِ ابر، همیشه خورشید است و خواهد درخشید.
سپاسگزارم از حضورتان شاعر ارجمند
در پناه حق باشید
معین حجت 29 امرداد 1399 10:14
دل مریزاد بانو ،مثل همیشه فاخر و ارزشمند...
سروده های شما بانو از سبک نوینی برخوردار است که به دل مینشیند
مینا یارعلی زاده 29 امرداد 1399 14:41
زنده باشید استاد حجت بزرگوارم، بسیار لطف دارید ادیب فرهیخته،
حضوررتان مایه انبساط خاطر و نظرات ارزشمندتان مایه دلگرمی ست
سپاسگزارم از مهرتان
دکتر کیوان محب خسروی 29 امرداد 1399 12:14
عالی
عالی
مینا یارعلی زاده 29 امرداد 1399 14:43
سپاسگزارم ، عالی حضور ارزشمدار شماست ادیب ارجمند
محمد رضا درویش زاده 29 امرداد 1399 13:04
هزاران درود بانو مثل همیشه زیبا و دلنواز
مینا یارعلی زاده 29 امرداد 1399 14:44
گوارای نگاهتان جناب درویش زاده ی زیبا نویس
سپاس از مهر حضورتان
جمشید اسماعیلی 04 شهریور 1399 18:48
سروده ای زیبا خواندم
درسپید بودن شعرتان حتی با اندک اوزان بعضی از مصرع ها
بعضی از اساتید شعر شاملو را خالی از وزن نمی دانند حداقل وزن عروضی نداشته باشد خیلی از اشعارش دارای وزن است
بنده هر چند در این زمینه خودم را صاحب نظر نمی دانم
ولی به نظر حقیرایجاد یک شاخه دیگری از شعر با این همه تکثر
گویی مثل شعر نو سپید حجم و موج نو.. ضرورتی ندارد
موفق باشید