بمناسبت ولادت حضرت محمّد "ص " خاتم الانبیا

به رحمان رحیمی که توحید نام
بخوان آیه ها را ،که از او ،کلام

هم آنان که کافر به خالق شدند
که مانع شدند راه دیگر زدند

که اعمال شان در تباهی فساد
چنان ضربه هایی به خود در عناد

گرایش به باطل شدند جاهلان
شیاطین به یاری گرفتند شان

خوشا حال آنان گرایش به دین
که انجام اعمال شایست همین

نکوکار عالم شدند این کسان
قرآنی که نازل که ایمان به آن

گناهان شان را ببخشد خدا
به اصلاح دارد عمل دین دلا

همان کافران پیرو از باطلان
که دین آوران پیرو از این قرآن

قرآنی که نازل ، ز پروردگار
به ختم الرسل این بیان آشکار

خبرهای پیشینیان را بیان
زمین آسمان هر چه مابین همان

چو با کافران روبرو مؤمنان
چو دیدید گردن زنید هر زمان

که دشمن بباید که از بین برد
قوی چون شوندش زنند دست بُرد

که محکم اسیران جنگی به بند
کشید تا زمانی که آزاد کرد

از آنان بباید فدایی گرفت
که این حُکم فعلی نه جای شگفت

خدا گر چه می خواست از کافران
چه سخت انتقامی بدان مردمان

که این جنگ و ایمان و کفر آزمون
که مابینِ مردم شود هم کنون

ز ایمان دلان هر که در راه او
شود کشته مجروح گردد نکو

چه پاداش خوبی خدا می دهد
عمل هایشان را ،نه ضایع کند

به راهی سعادت هدایت کند
به اصلاح کاری ، حمایت کند

چه زیبا مقامی ، بهشت منزلی
به ایمان دلان می دهد ای ولی

شما اهل ایمان که یاریگرید
شما را کمک یار خالق پدید

شما را که در جنگ ثابت قدم
شما را کمک تا ظفر شد حکم

هر آن کس که کافر به خالق شود
به خود ظلم و دیگر خلایق شود

که اعمال شان ضایع آید بشر
چنان در فلاکت ،هلاکت خطر

کراهت به آیات نازل ، قرآن
سبب شد که اعمال شان محو هان

زمین را نه سیری سفر مردمان
ببینید ، احوال پیشینیان

چه علت که نابود کردش خدا
که کافر گروهی گرفتارها

زمان را نگر ، کافرانی ببین
که تکرار تاریخ را همچنین

بدان علت آمد خدا یار شد
که کافر گروهی گرفتار شد

کمک یار مؤمن ، خداوند دان
که کافر گروهی به دور از همان

هم آنان که ایمان به پروردگار
نکوکار عالم شدند ، ای نگار

بهشتی که جاری روان نهرها
به زیر درختان چه جایی صفا

به مؤمن گروهی بگوید بیا
تو را نعمتی داده ،خالق ثنا

کسانی که راهی گزیدند شان
به راهی که منجر فراری از آن

به شهوت پرستی ، چَرانی شکم
که زیستی چو حیوان خدایا حکم

چه بد جایگاهیست دوزخ عذاب
به آنان ، خورانند آبی مذاب

چه شهری دیاری که محکم بنا
که اهلش تمامی به نیرو ، دلا

همان کافران مکّه بیرون تو را
به دور از دیاری ، تولد ، دلا

هم آنان هلاکت کشاندیم هان
نشد هیچ کس دان کمک یارشان

برابر شود مؤمنان ، کافران
یکی شد موحّد دگردور از آن

یکی اعتقادی به قرآن ، دلا
عملکرد دیگر به زشتی فنا

یکی پیرو از نفس شیطان پرست
دگر در رهایی ز شیطان ،برست

هم اینان برابر شود ، مردمان
یکی راست رو شد دگر کج بدان

شبان روز یکسان نباشد دلا
سفیدی و تاری ، برابر نه، لا

همان وعده ای را که بر متقین
به دنیا ، بهشتی بدادند همین

چه باغی درش نهرهایی روان
زلال آب بینی ، گوارا ، بدان

چه نهری پر از شیر طعم اش چه ناب
دگر نهر بینی به شهدی شراب

که نوشندگان در چنان لذّتی
نهایت بنوشند در عزّتی

چه انواع میوه ، ببینی درخت
تناول کنندش سرا پرده تخت

ز الطاف خالق چه نعمت پدید
تو را داده مؤمن ، تو را آفرید

یکی آب نوشد چه شهدی چه ناب
دگر آب جوشان ، جهنم ، شراب

یکی لذتی می برد تا خورد
دگر ذلتی می کشد دل زند

درون شان چنان پاره پاره شود
چه زخمی خدایا ، چه چاره شود

یکی وصف مؤمن دگر ظالمی
یکی ناز بیند ، دگر نادمی

به گفتار تو گوش کامل دهند
منافق گروهی ، ولی ،کج روند

به دور از تو با علم اصحاب هان
تمسخر ،اهانت تو را ، آن کسان

چه گفتا :دگر بار ،جانا رسول
که هر چیز گفتا که ما لا قبول

سخن را شنیدند و مُدرک نشد
تعقل بکردند و مَدرک نشد

به دلهای اینان چه مُهری به قهر
نهادش خداوند ، تاری نه مَهر

گروهی به گفتار تو ، ای رسول
اطاعت هدایت شدند حق قبول

بیفزود خالق ، بر ایمان شان
چه پاداش تقوا بر اینان بدان

همان کافران لا که دین آوران
دلا ! منتظر تا کی آید ؟ زمان

پدیدار گردد ، علایم پیام
دو دل می شوند تا نیاید قیام

تذکر نصایح ، ندارد اثر
نیاید قیامت نبخشد ثمر

بدان نیست ،خالق یکی غیر او
نباشد به گیتی ، ستایش ، نکو

ز خالق طلب کن ، که آمرزشی
چه در حق خود دیگران ای نبی

که تضمین منزل به عالم دگر
شما را چه مسکن اَبد ، خوبتر

به گفتار آمد ، همان مؤمنان
چه علت که نازل نشد سوره هان

که در باب جنگی که با کافران
چه حُکمی ، بدانیم ما مؤمنان

همان سوره محکم صریح آمدش
در آن حکم جنگی صحیح آمدش

به دل ها نظر حال ایشان نگر
چنان در نگاهی که گویا شرر

که از ترس بیهوش گردندشان
که تنها نگاهی ، چه کاری توان

سزاوار مرگ اند اینان بدان
که دل در نفاقی گرفتار هان

به گفتار نیکو ، رهِ طاعتی
بگیر ای مسلمان سعادت بسی

که در کار دین امر جنگی لزوم
مشخص که تصدیق خالق عموم

چه بهتر ، منافق کلامِ خدا
گواهی دهد در اطاعت ثنا

منافق ، مبادا ! ز امر خدا
که راهی دگر پیش گیری دلا

کنی در زمین ، کارهای فساد
چه علت چه باشد که کردی عناد

مبادا ! که قطع رَحِم خویش را
به خویشان ببخش احترامی دلا

رها می شوی از خودی گر کنی
تو احکام قرآن عمل ، ای رهی

چه کرکور چشمی و گوشی به هوش
منافق ، به لعن خداوند ، خموش

به آیات قرآن ، نه اندیشه ای
به دل هایشان قفل ها وصله ای

چنان در جهالت نه راه نجات
که هر چند دارند آنان حیات

به دین پشت کردند منافق دلا
که شیطان ، فریبی چنان با ریا

به آمال و اندیشه هایی دراز
چنان در ضلالت به خواری و آز

هدایت بر اینان عیان شد بیان
ولی حیف ،جاهل بگشتند امان

که برگشتن از دین به این علتی
که آنان ،به دشمن بگفتند همی

شما را در این اختلاف ما قوا
به حدِّ توانی که داریم ، ما

به اسرار دل های مردم خدا
تو دانای مطلق بدان خود بیا

چو جان هایشان را ، بگیریم ما
چنان سخت در هاج واج ای دلا

چنان تازیانه زنند پشت و رو
که آثار هر یک بماند ، نکو

چه کیفر عذابی ، رسانیم ما
به سختی کشانیم راهی جزا

هم اینان به راهی به غیر از صراط
سبب ، خشم خالق ، بر اینان محاط

به راهی برفتند ، دور از خدا
که اعمال شان محو و باطل دلا

هم آنان که پنهان نفاقی شدند
چنان در تصوّر ، وفاقی شدند

که مخفی بماند درون کینه ها
ندانند روزی ، هویدا ، خطا

رسول ام چو لازم حقایق به وحی
تو را ، می رساندیم آگاه و نهی

ز سیما به باطن خبرها شود
کلامی که گویا ، هویدا شود

به هر کارهایی ،شما بندگان
که آگاه خالق به هستی بدان

شما را ، بسنجیم ما ، بندگان
به کوشش جهادی صبوری همان

بیان هر چه اظهار ،گویا عیان
به اخبار پس ،پیش ما بین آن

هم آنان که کافر به پروردگار
که مانع ز راهی شدند ای نگار

بر آنان که حجّت بشد آشکار
دگر بار ، در اختلافی شمار

که تاوان اینها به خود می رسد
نه خالق حکایت چه پندی دهد

کند محو خالق ، عمل کرد شان
به خود دیگران ضربه ها این کسان

شما اهل ایمان ،عبادت کنید
ز خالق رسولش اطاعت کنید

مبادا ! که باطل ،عملکرد خود
چو کافر گروهی به دوزخ بشد

هم آنان که کافر به دین خدا
که خلق خدا را ، ز خالق ،جدا

چنان در حسادت عنادی شدند
که خلقی به کفری منادی شدند

بمردند در حال کفر ، کافران
که رحمت نباشد ز خالق جهان

شما ، اهل ایمان ،نه سستی کنید
که در کار دین ،پیش دستی کنید

که دعوت به صلحی نه بر کافران
شما غالب آیید ، بر این کسان

مقامی بلند تر ، خدا ، با شما
که غالب به کفّار ،حامی خدا

به بازیچه دنیا ، هوس های او
نه سرگرم باشی که دوری نکو

به تقوا دلی ، روی آرید هان
خدا را به نیکی شبان روز خوان

چنان حُسن پاداش بخشد تو را
که اعمال نیک آمدش ، با ثنا

به اصرار چیزی ز اموال تان
اگر او بخواهد چه بخلی همان

هویدا شود خبث طینت دلا
کدورت بخیلی حسد ماجرا

همان مردمانید ، آری شما
به تبلیغ دین دعوت از ربّنا

که بعضی حسد بخل ورزیدشان
به دیگر فقیران ، نبخشید شان

هر آن کس در انفاق بُخلی کند
در این ره ضررها که خیلی کند

خدا ، بی نیاز از تمامی حیات
که روزی دهد بر تو من کائنات

که گر کُلِ هستی شوند کافران
به غیر از شما را به دل ،بهترآن

خدا را ، اطاعت ، عبادت کنید
ز روزیِّ خود ،دیگری را دهید

مناجات

بلی !خالقی مهربان ، مهرورز
تمامی خلقت چو زیور به ارز

تو را داده انسان ،ثنایی کنی
رکوعی سجودی عطایی کنی

خوشا پاک دینان نیکی سرشت
عمل نامه ایمان به نیکی بکِشت

تو را ، جایگاهی دهد در بهشت
چه نهری و الوان درختی بکِشت

یکی نهر بینی ، عسل ،شهدِ ناب
دگر شیر بینی ،چه مطبوع شراب

بنوشی چه لذّت بری ،معنوی
به سیما چنان جلوه ای مینوی

تو را می دهد ای بشر مؤمنان
به تقوا دلی ، راه یابی میان

ببینی صفایی ، سرا پرده ای
پری روی بینی چه جانانه ای

بخدمت تو را داده خالق بشر
تناول ز نعمت ، محبت ، ثمر

خدایا ! دهی منزلت ، بر ولی
چه پاداش حُسنی به امّت دهی

خوشم ساکنِ کویِ پروردگار
خدا !حامی آمد مرا ، ای نگار

ولی اله بایبوردی

هفته وحدت گرامی باد.

ایمیل مقصد