ای تاکِ سبز از خوشه ات دل را ثمر بخش
در جامِ طبعم جرعه یی از شعرِ تر بخش
وز مُل به شریانِ وجودم زندگی ده
از غصّه ها دورم کُن و ، شور و شرر بخش
ای رود جاری ، ای زلال آینه ام شو
پاکیزه کن رویم ، به الطافت اثر بخش
ای کهکشانِ آرزو بر من نظر کُن
در این مُحاقِ تیرگی نور از قمر بخش
ای سرو رعنا ،همدمِ خورشید سوزان
وز شاخه ات پائین بکش شب را ، سحر بخش
گویا غزل را واژه ها در پیله کردند
ای لطفِ آزادی بر این پروانه پر بخش
پروردگارا پُر کُن این پیمانه ام را
وام از طبیعت می ستانم ، بیشتر بخش
لطفی چه بی اندازه دارد هر سرودن
خوش نامی ما را ز اَنفاسِ هنر بخش
وزن عروضی : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع
سروده شده در تاریخ : 1399/3/15
نظر 18
-
-
مسعود مدهوش 18 خرداد 1399 01:31
درود بر استاد ارجمندم ، سرکش کرمانی
غزلی زیبا، دلنشین و فاخری را مهمانمان کردید ، دستمریزاد گرانسنگ
-
-
ولی اله بایبوردی 18 خرداد 1399 09:33
پیمانه یِ وجودتان لبریز از هنر
سلام و درودها
استاد ارجمند جناب حجّت عزیز
غزلی لطیف و دلنشین
دستمریزاد
-
-
-
-
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
mehdi rafiee
-
نستـــــرن طالبـــــــــزاده
-
Susan Jafarzade
نقد 5
ابراهیم حاج محمدی 18 خرداد 1399 01:05
درود حضرت دوست و همولایتی گرامی
و دست مریزاد.
ردیف این سروده جایگزین دارد . می توانید به جای (( دِه)) کلمه ی (( بخش)) را ردیف قرار دهید . و در یکی دو مصرع که در وسط کلمه ی (( بخش)) آمده تغییر مختصری بدهید . به نظر می رسد ناب تر از کار در آید
معین حجت 18 خرداد 1399 09:28
با سلام و عرض ادب خدمت استاد بزرگوارم جناب حاج محمدی ...
گرچه سروده های فاخری از جمله یکی از اشعار شاعره ی نامی سرکار خانم سیمین بهبهانی با همین ردیف (ده) وجود دارد ، لیکن پیشنهاد شما سروده را زیباتر مینماید . لذا با
تغییر کامل مصرع ششم ، این جایگزینیِ ردیف را نیز اعمال نمودم که بدین شکل میشود :
ای تاک سبز از خوشه ات دل را ثمر بخش
در جامِ طبعم جرعه یی از شعر تر بخش
وز مُل به شریانِ وجودم زندگی ده
از غصّه ها دورم کُن و، شور و شرر بخش
ای رود جاری ، ای زلال آینه ام شو
پاکیزه کُن رویم ، به الطافت اثر بخش
ای کهکشانِ آرزو بر من نظر کُن
در این مُحاقِ تیرگی نور از قمر بخش
ای سرو رعنا همدمِ خورشید سوزان
وز شاخه ات پائین بکش شب را سحر بخش
گویا غزل را واژه ها در پیله کردند
ای لطفِ آزادی بر این پروانه پر بخش
پروردگارا پُر کن این پیمانه ام را
وام از طبیعت می ستانم بیشتر بخش
لطفی چه بی اندازه دارد هر سرودن
خوش نامی ما را ز انفاسِ هنر بخش
(با سپاس از شما جناب حاج اکبری از وقتی که میگذارید و پیشنهادات خوبتان)
معین حجت 18 خرداد 1399 09:36
با سپاس از شما جناب (حاج محمدی) از وقتی که میگذارید و پیشنهادات خوبتان
عباس ذوالفقاری 19 خرداد 1399 16:07
سلام...دوست عزیز...غزلتان جالب و زیباست ..بیت ۶ عالیست ..فقط جسارتا مصرع اول بیت سوم مشکل وزن دارد و
بازهم ببخشید استفاده از کلماتی چون محاق ، انفاس و مل در کنار کلماتی مثل ایینه ، جاری و کهکشان ایا زبان شعر را
دوگانه نمیکند....؟ ببخشید باز هم
معین حجت 19 خرداد 1399 17:17
با سلام به برادر بزرگوارم جناب ذوالفقاری عزیز ...
خدمت عزیز شما عرض کنم که خیر، در صورت خوانش صحیح به هیچ عنوان مشکل وزنی ندارد.
ای/رو/دِ/جا/ری/ای/ز/لا/لآ/یی/نِ/ام/شو
مس/تف/ع/لن/مس/تف/ع/لن/مس/تف/ع/لن/فع
در مورد کلماتی که نیز فرمودید هم هیچ گونه تناقصی در استفاده در شعر وجود ندارد..
حقیر به لطف حق مدرس عروض و قافیه نیز هستم...اما چه خوب این مطلب را بیان نمودید ، تا برای همه ی دوستانی نیزکه علاقه مندند ، روشن گردد
سپاسگزارم از حضور گرمتان