سمأٌاُنفَتَرَت

ارسال شده در تاریخ : 07 مهر 1400 | شماره ثبت : H9418336

ابر ضایع شد از ان پس که سمأٌاُنفَتَرت
مرغ شب خواند به گوشم که کجا شد سحرت؟
گفتم:افروختم ای دوست از این آتش دل!
زچه رو نیست از این سوختن دل خبرت؟
جان ودل گشت در این تیه فنا آواره
توتیای بصرم شد چه کنم خاک درت
عشق تو سوخت ببین شمع دل زارم را
ازچه یک لحظه به عاشق نفکندی نظرت؟!
گفت :حبیب تو شدم تا غم افزون نخوری
آ به نزهتگه عشقم که ببینی قَمرت
روی از قبله مگردان درِاغیار مرو
سدره ء راه توام تا که بچینی ثمرت
ان چنا دل بزدایم زتو ای یار "غریب"
ذرّه گردی برِخورشید نماند اثرت.