حریف غصه نمیشد دلی که ریخت به پایت
کجایی ای همه خوبی که جان کنم به فدایت !
دلم زِ پای درآمد از این صبوری و دوری
بیا که منتظرم جاده را به صوت وصدایت
اگرچه لیلی ام اما به شور و شیوه ی مجنون
زدم به دشت ، برقصم به ساز و طبل ادایت
تویی شکوه زمستان و من صلابت تیرم
عطش نصیب من است از هجوم جبر و جزایت
دوباره ابر نگاهم به آسمان دلم گفت
ببار اگر که دوباره گرفته حال و هوایت
تو آن بلای قشنگی که آمدی به سرم تا
تمام عمر بلرزد دلی که مانده به پایت
#محبوبه_دشتبان
از#بانوی_ شرقی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 16 اردیبهشت 1401 13:27
.مانا باشید و شاعر
حافظ کریمی 16 اردیبهشت 1401 19:43
تبارک الله
عالی.....
محمد مولوی 18 اردیبهشت 1401 09:38
موسی شریفی 09 تیر 1402 22:57
سالروز تان خجسته باد بانو
حفیظ (بستا) پور حفیظ 22 امرداد 1402 00:44
بسیار زیبا.شیوا وروان سروده اید بانو دشتیان.مؤید باشید