ماتریکس بوزینه _ سپید ۱

نظر 8

• 

  امیر عاجلو   13 آذر 1402 13:43

  درود بر شما
  • 

    مجید ساری   13 آذر 1402 21:56

    جناب عاجیلوی گرانقدر
    سپاسگذار حضور ارزشمندتان هستم
    درود برشما
• 

  سیاوش دریابار   14 آذر 1402 09:42

  چکمه چرکی
  وقتی اومد
  با خودش گِل اورد
  چکمه چرکی
  بجاش گل ها رو برد
  .......
  سلام
  سرودهتان زیبا بود
  مانا باشید
  • 

    مجید ساری   14 آذر 1402 22:13

    سلام و درود فراوان جناب دریابار عزیز
    اعطای چشمان زیبایتان به صفحه ناچیز حقیر
    مایه افتخار دوباره ماست
    یک آسمان ممنونم
    به زیبایی خودتان مرور میکنین
    
    و سپاسگذارم از یادگاری زیبا و قابل تامل تان
    
    آنکس که چکمه پوشید
    ولی بجای پاهایش
    چشمهایش
    گِلی شد . . . ،،،
    به یقین خبر از
    اندوه گلها نداشت
    که آرزوهایشان
    روی دستان عشق به حقیقت بدل می‌شود
    نه روی خاک
    
    ولی قلبها را لگد کردن آدمها
    آنها را راضی کرد
    تا پرپر شوند و پژمرده
    تا زیر آدمها له شوند . . . !
    
• 

  کیوان هایلی   15 آذر 1402 08:52

  درودتان باد جناب ساری گرامی و بزرگوار
  
  سروده ای زیباااااااااا و عالییییییییی مثل همیشه
  
  قلمتان رقصان و نویسا
  • 

    مجید ساری   15 آذر 1402 15:03

    جناب هایلی عزیزم
    درود بیکران تقدیم شما شاعر والامهر
    عالینگاهید و عالیمقام
    یک آسمان از مرور زیبایتان ممنون و سپاسگذارم
    مفتخر شدم باری دیگر
    
    زنده باشین و برقرار و پاینده انشالله
• 

  پرشنگ صوفی زاده   19 آذر 1402 21:38

  شعر خوبی بود،بخصوص شروع شعر بسیار قوی بود
  • 

    مجید ساری   20 آذر 1402 05:32

    ماهبانوی سپید خانم صوفی زاده عزیز و گرانمایه
    مراتب سپاسگذاری و قدردانی بی حد و حصر
    تقدیم آستان مهر حضرت تان می‌شود
    به زیبایی خودتان مرور میکنین
    یک دریا ممنونم از بذل نگاه زیبا و سخاوتمندانه شاعرانه تون
    مایه مباهات هست سیاه مشق های ما مورد توجه تون بوده
    زنده باشین و قلم زیبا و مهرنگارتان درخشان مانند آفتاب چشمان تان
    بازم تشکر میکنم
    
    خطوطی ناچیز بدرقه راهتان تا منزل هنر
    تقدیم با عشق:
    
    سکوت را که پرواز می‌دهی
    پنجره ها تو را می‌خوانند
    و کوچه ها مرا . . . !
    بیا انتقام سایه ها را از مهتاب بگیریم
    تا زندانی ترین آواز را به قلبهای مان برسانیم
    زندگی فقط دو بال دارد :
    منی که در بغض شکستم
    و تویی که در آینه ها خُرد شدی . . . !
    
    لطفا تا کمربند ها را نبسته ایم
    از اسکادران سکوت پیاده شو
    "مقصد بعدی
    تابوت منست " . . . !
    
    
    
    مهرتان تابان
    و درود بیکران