مثل نور از روزن چشمم به دل تابیده ای
درمیان بستر قلبم چه خوش خوابیده ای
گونه ها را باتمام ذوق مادر زادیت
احتمالا باکمی از زعفران ساییده ای(سابیده ای)
گاه گاهی می بری مارا به اوج آسمان
گاه گاهی را که با یک حرف ما خندیده ای
می بری درحیرتم ازقامت موزون خود
شک ندارم قد خود با سروها سنجیده ای
درمیان جمع خواهانت بغیر ازمن چه خوب
نسخه هریک از آنان را به هم پیچیده ای
من که میدانم کیم اما تواز من خوبتر
باطن لبریزم از عشق خودت را دیده ای
من نمی دانم که هستی مثل مایی یاکه نه
یاکه شاید حوری و از آسمان باریده ای
هرکه هستی من تورا دارم چو جان خود عزیز
بس که نور عشق را بر سینه ام پاشیده ای
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 11
امیر عاجلو 06 خرداد 1400 13:39
.مانا باشید و شاعر
شبنم رحمانی 06 خرداد 1400 16:12
درود بر شما . بسیار دلنشین و زیبا.
مهستا راد 06 خرداد 1400 17:46
قلمتان جاویدان
محسن جوزچی 06 خرداد 1400 20:13
جناب قادری ،درود بر شماذ،بسیار زیبا و دلنشین مانند همیشه
جواد مرادی 06 خرداد 1400 20:52
درود جناب قادری شاعر گرانقدر
لذت بردم از خواندن شعرتان
ایوالله
کیوان هایلی 06 خرداد 1400 22:12
درودها بر شما جناب قادری بزرگوار و گرامی
بسیار زیبا و دلنشین سرودید
قلمتان استوار و سبز
محمد خوش بین 07 خرداد 1400 10:20
سلام و درود استاد عزیز
بسیار عالی
علی آقا اخوان ملایری 07 خرداد 1400 10:40
هزاران درود بر شما استاد ارجمند
بسیار زیبا، موزون، دلنشین و سرشار از احساسات لطیف سروده اید
دستمریزاد
قلمتان نویسا
علی رفیعی 07 خرداد 1400 12:15
سلام و درود
بسیارزیبا و دلنشین قلم زده اید
کاویان هایل مقدم 08 خرداد 1400 09:30
بسیار زیبا و آسمانی دوست من
گاه گاهی می بری مارا به اوج آسمان
لحظه ای با حرف ما خندیده ای
روناک غریب لکی 08 خرداد 1400 10:24
درود بر شما. زیبا سروده اید.