دولت یار کجا و من اغیار کجا
ای نسیما خنکی از طرف یار کجا
گر که روزی برسم من به وصال رخ یار
بی گمان واله و حیران شوم از موصل یار
تو همانی که ببویی همچو مشک ختنش دلفریب ِ من ِ دلسوخته نازک بدنش
مستعیر تن خوش عطر توأم ای همه جان
بدهم جان و تنم هیچ نماند چو خزان
حلقه ی عشق تو ای دوست گروگان گیر است
هر که در دام تو افتد روزگارش سیر است
ساعت از دست تو در قعر زمان گم شده است
ثانیه حرکتش از بودن تو کند شده است
نبض شهر از تب و تاب بودنت افتادست
که در آن دلبری و عشوه گری استاد است ؟
آری ای عشق خوش آوازه ی من ،دریابم
پادشاه دل و دین برده ی من ، بگشایم
اندکی پیمانه ام از عشق خود ساری نمای
تو ببار و بر دلم این عشق را جاری نمای
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 12
امیر عاجلو 07 خرداد 1400 01:52
درود بر شما
علی معصومی 07 خرداد 1400 09:43
آمنه حسین زاده شهابی 04 فروردین 1401 17:42
سپاس
آمنه حسین زاده شهابی 07 خرداد 1400 12:04
مهدی رستگاری 08 خرداد 1400 10:21
سلام و درود بر هم دیار گرامی . مضمون شعرتان بسیار مطلوب بود.
آمنه حسین زاده شهابی 08 خرداد 1400 22:18
ممنون از نگاه پر مهرتان
آمنه حسین زاده شهابی 04 فروردین 1401 17:41
متشکرم
محسن جوزچی 08 خرداد 1400 22:10
بانو حسین زاده گرامی بسیار زیبا و پر از احساس سرودید ،اندیشه تان زلال ،عشقتان سوزان
آمنه حسین زاده شهابی 08 خرداد 1400 22:15
سپاس از نگاه زیبایتان
آمنه حسین زاده شهابی 04 فروردین 1401 17:41
ممنون از نگاه زیبای شما
علی احمدی 13 خرداد 1400 22:25
درودتان باد استاد ناب سرا لذت بردم
آمنه حسین زاده شهابی 04 فروردین 1401 17:40
سپاس از شما