.
ما..
عادت های دورِ حاصلِ رنج..
همدم زخم های بینهایتِ خویش..
ما..
این جماعتِ بی گناهِ حسرتمند..
اسیرانِ ناشکیبای عجوزه ی هستی..
عقاب نیستیم..دروغ می گفتند..
عقب مانده از خویشیم
لابلای استیصال،
که درونگوی سیاه زمان
خزیده پشتِ گردنمان..
نگز..نگز.. تنِ ما، خود دچار حادثه است..
کجای اوج بمیریم؟
کجای آسمان
پهنه ی نبرد دلاورانه ی ماست؟؟!
تو ای آسمان
که خائنی به قصه ی ما،
حریمِ تو در خونِ ما چرا آسود؟!
#مهتاب_محمدی_راد
پ. ن: درونگو سیاه تنها پرنده ایست که جرأت میکند عقاب را نوک بزند و روش خلاصی عقاب هم جالب است..
نظر 1
امیر عاجلو 06 آذر 1400 22:01
لطیف و دلنشین