ای شهیدِ وطنِِ دروطنِِ خویش ،غریب
زاده ی عشقی و درپیرهنِ خویش ،غریب
نَفَسی در قفسِ خستگی ات جا مانده
مرغ سرما زده ی درچمنِ خویش غریب
باورم نیست ، ولی برف کفن پوشت کرد
آتش شعله ور در کفن خویش غریب
مدعی نیستی و شهر گواهی دادند
مثل تو کیست که باشد به منِ خویش غریب
نفسی سو خت ، نی سوز بر انگیز تو را
شنوا نیست دل با سخن خویش غریب
شاعران پیرهن شعر مرا می پوشند
درحضور من در انجمن خویش غریب
بود و تا بود، و تا هست ، به شبهای سیاه
شمع می سوزد و درسوختن خویش غریب
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 4
مهناز نصیرپور 25 آبان 1395 09:56
ای شهیدِ وطنِِ دروطنِِ خویش ،غریب
زاده ی عشقی و درپیرهنِ خویش ،غریب
نَفَسی در قفسِ خستگی ات جا مانده
مرغ سرما زده ی درچمنِ خویش غریب
درود بر شما
اله یار خادمیان 25 آبان 1395 10:03
بی نهایت سپاسگزارم عزتت جاودانه
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 26 آبان 1395 21:28
درودتان باد استاد گرانقدر
اله یار خادمیان 27 آبان 1395 05:49
سلا م و سپاس شما همیشه ابراز محبت و لطف داشته اید بزر گوار نسبت به این خاکسار
اجرت به عزیز لا یزال