خواب مرا پر کرده اند این دشت های سرد
این دشت های مرده ی تاریک
خوابم پر است از آسمان های بلند دور
بالا سر یک جاده ی بی حسرت نزدیک
من را به جایی می برند این خواب های محو
که گویی از این سویشان حتی کسی با خود
نجوا نخواهد کرد
برگرد
در خواب هایم می روم تا ساحلی متروک
آن جا که می رقصد
بر موج های تلخ
تصویر شورانگیزی از وهم پری واری
من می روم اما در ذهن من انگار
با ضرب دمام و دهل ها ورد می خواند پری داری
من اهل این جا نیستم
اهل هوایی که
حتا به رویاهای من رنگی نمی بخشد
خواب مرا پر کرده است این راه بی برگشت
خوابم پر از است از آسمان
از جاده
از دشت
من می روم اما
وهمی میان ماندن و رفتن
از هر سر این جاده می خواندم گاهی
می خواندم از سمت دشتی سوخته رویای گندمزار
از سوی دریایی غریبه خواب یک ماهی
من می روم
روزی میان دشت های سرد
در جاده رو به ساحلی دلباز
وقتی که می دزدد مرا از سمت دریاها نسیمی
از سمت صحراها سرابی هم
می خواندم اما
دیگر کسی حتا در ذهن من نجوا نخواهد کرد
برگرد
*نام شعر برگرفته از کتابی با همین نام از مرحوم غلامحسین ساعدی است.
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 3
امیر عاجلو 16 دی 1400 21:59
لطیف و دلنشین
محمد علی رضا پور 18 دی 1400 10:55
سلام و درود و عرض ادب،
نزدیک می شویم به اول بهمن،
زاد روز شعر سروش،
سروش هایی تقدیم شما گرامی:
سروش 1-
به نظر، فتح قله، آسان است
که از این دور هم نمایان است
ولی آن جا، کنامِ بحران است
درّه ها، بین راه، پنهان است
چشم بسته نرو!
سروش 2-
می رود قایق
و نمی کاهد عزت دریا.
سروش 3-
تخته ام سیاه
شکیبم پناه
بر خرابه ی کهن شهر فرهنگ
آه! آه! آه!
معلم مانده ام.
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور
شعر سروش:
آمیخته ای از شعر سنتی و شعر نو
و تا حدود زیادی، جامع قالب های
دوبیتی، رباعی، مسمط، مستزاد، نیمایی، سه گانی، پریسکه و سپید.
سروش، گونه ای برای بهترین سرایش های کوتاه با تنوع فراوان و زیرگونه های بسیار
(توضیحات و نمونه سروش های بیش تر را با جستجوی اینترنتی می توانید مشاهده بفرمایید).
لطفا در گسترش این گونه ی تازه و توانمند، مددکار باشید!
فراوان سپاس
مراد مراغه 20 دی 1400 10:37
سلام
سروده زیبایی خواندم
برقرار باشید بانو روزبهانی فر عزیز و بزرگوار