فقط خدا می داند
انسان قرن اخیر
تا چه اندازه بی نشانه است
چه قدر بوسه های از دهان افتاده
پشت هر ماسک جمع اند
و چه مردمک آفتاب ندیده ای
در آرزوی گشایش چشم هاست
حال چگونه با دستانِ دستکشی
نوازش های جامانده را بشماریم؟
با این بغلهای بیات شده
چطور نان تازه را قسمت کنیم؟
من که می گویم
تا سفره پهن است
نشانه ها را بچینیم
که از ماست
هر کاسه ای
خالی می ماند.
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 12
امیر عاجلو 22 آذر 1400 10:27
درود بزرگوار ا
مژگان منفرد 22 آذر 1400 11:46
درود و سپاس
مروت خیری 22 آذر 1400 11:23
درودها مهر بانو زنده باشید
مژگان منفرد 22 آذر 1400 11:45
سپاس????????
علی مزینانی عسکری 22 آذر 1400 13:38
سلام و عرض ادب
دستمریزاد
لطیف و زیباست
مژگان منفرد 22 آذر 1400 14:42
درود، ممنون از توجه شما
محسن جوزچی 24 آذر 1400 00:06
درود بر شما
اندیشه زلالتان ره توشه فرداها
بسیار زیبا و تامل برانگیز
مژگان منفرد 24 آذر 1400 03:58
سپاس بزرگوار
حسن مصطفایی دهنوی 24 آذر 1400 07:32
درودها بر شما بانو
بسیار زیبا و دلنشین سروده اید
قلمتان نویسا، موفق باشید
مژگان منفرد 24 آذر 1400 07:55
درود، سپاس از توجهتان گرامی
مریم عرفانیان 25 آذر 1400 17:57
درود چقدر زیبا لذت بردم سپاس
مژگان منفرد 26 آذر 1400 06:30
درود ها، نوش نگاه تون بانو عرفانیان عزیز