حسین صداقتی

بدرود (ترانه)

ارسال شده در تاریخ : 21 دی 1400 | شماره ثبت : H9419537

رو به تو لب وا می‌کنم
برای بار آخرین
به آخر ِ قصه‌ی ما
چیزی نمونده نازنین!

بدرود می‌گم به تو و
به لحظه‌های واپسین
با تو و دلواپسیات
غریبه می‌شم بعد از این

تو گُم‌ترین حادثه‌ی ِ
جهان من می‌شی و، من
از تو رها می‌شم برم
به سمتِ خودعاشق شدن

می‌رم جهانو پُر کنم
از بوی غنچه و غزل
می‌رم که مثل ماهِ نو
شبو بگیرم تو بغل

می‌رم رها شم از تو و
کابوسِ عاشقانگیم
دوباره تو آینه بشم
همون من ِ همیشگیم

تو گُم‌ترین حادثه‌ی ِ
جهان من می‌شی و من
از تو رها می‌شم برم
به سمتِ خودعاشق شدن

می‌رم نه با اشک و نه آه
نه ترس ِ از تو کم شدن
تو آینه‌ی دقیقه‌هام
پُر می‌شم از حضور ِ من

می‌رم که تو تنهاییام
از همه عاشق‌تر بشم
بی تو و نه به یاد تو
غربت‌مو سَر بکِشم

تو گُم‌ترین حادثه‌ی ِ
جهان من می‌شی و من
از تو رها می‌شم برم
به سمتِ خودعاشق شدن

۱۹ / مهرماه / 1400
حسین صداقتی