میاندیشم من
به باد
به ماه
به عطر
به لبخند تو در غیاب من
و حجم بلورهای رها شده.
به اشک
که همیشه لکهایست
بر آستین عشق
زمان
کاملیاها را
آب میکند در شب
و کودک مهتابی
از پلههای بینرده
فرو میافتد
میاندیشم من
به سایه
به خاک
به آه.
۳۰ / بهمنماه / ۱۴۰۰
حسین صداقتی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 18 اسفند 1400 16:18
.مانا باشید و شاعر
حسین صداقتی 20 اسفند 1400 12:24
درود گرامی
علی احقاق جهرمی 19 اسفند 1400 07:49
درودها دوست عزیزم درودها
حسین صداقتی 20 اسفند 1400 12:23
درود و سپاس عالیقدر