دلنوشته ای بر حزب [۱۱۸]قرآن، ترسیم سیمای روز قیامت و هشدار به انسانها

[دلنوشته ای بر حزب ۱۱۸ آیات ۱ سوره انفطار تا ۱۷ سوره طارق]

سوره الإنفطار 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿۱﴾وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿۲﴾وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿۳﴾وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿۴﴾عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿۵﴾یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿۶﴾الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿۷﴾فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿۸﴾کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿۹﴾وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿۱۰﴾کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿۱۱﴾یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿۱۲﴾إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿۱۳﴾وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿۱۴﴾یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿۱۵﴾وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿۱۶﴾وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿۱۷﴾
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿۱۸﴾
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿۱۹﴾

《سر آغاز خدایی است کریم و رئوف》

در آن هنگام که آسمان شکافته شود ،فرمانش
ستارگان متلاشی شوند به فرموده ی قرآنش
دریاها بر افکنده شوند و فرو ریزند آبانش
گورها زیر و زبر شوند و نهان کنند رازهایش
آنچه پس وپیش فرستاده انسان کنیم یادش
غرور کرده انسان که کوچک اند همه آستانش
همان آفرینده ات که سامان داده تو عطایش
به صورتی که خواست ترکیب به انسان داد
این همه کرامت از اوست شدی انکار معاد
به آن چه می کنید نهاده برایتان محافظان
که نگارنده اعمال اند و نگهبان و حافظان
آگاه اند به اعمال انسان ز باطن و نهان آنان
قطعا به بهشت نیکو کاران در آیند میهمان
بی شک به دوزخ اند متجاوزان بی ایمان
در قیامت حضور شان قطعی به دیدارش
با آتش افروخته افکنده کنیم خوارش
چه فهمی که قیامت چیست ای خاموش
باز نفهمی قیامت چیست تو ، ای خاموش
روزی است که بی اختیارند همه در مقابلش
فرمانده ی مطلق خداست آن روز و فرمانش

ناظم کل خلایقهای خلقت کبریاست
نظم عالم ،ناظمش مطلق خداست
در روز قیامت همه بر می خیزیم
با جسم جهانی به معاد می خیزیم
در روز قیامت همه باهوش هستند
آگاه به اعمال همه درهوش هستند
پس توبه کنید تا که بدنیا هستید
غافل نشوید مرگ به دنیا هستید
در دنیا به کارید درو خواهید کرد
نیک،نیکی ، بد،بد دروخواهیدکرد
انسان ز غفلت به فریب افتاده
از قهر خدا ، نفس امانش داده
انسان که ضعیف و بیتوانست چرا
برکبروغرور است شتابان به کجا
بی معرفتیست کبروغرور نزد خدا
بی معرفتست هرکه غرورکرد بخدا
انسان که به ناسپاسی عادت کرده
مردانگی نیست ترک عبادت کرده
لطف و کرم خدا فقط مومن نیست
لطفش بهمه شاملِ گر مومن نیست
درمان غرور کن که توجه بخداست
الطاف کریمانه نظر کن که خداست
آفرینش کرد انسان را بشکل اعتدال
از کریمی خلق انسان شدبشکل اعتدال
آنکه آوردت بدنیا خلق کند در آخرت
پس چرا تکذیب کنی پروردگار آخرت
دنیا مغرور گردد هرکس نور نیست
بر قیامت منکر است و کور نیست
حافظانی را نهادیم درحراست از شما
کاتبانی را نهادیم ثبت و ضبطی برشما
کیفر روز قیامت کیفرش دست شماست
کاشته دنیا، آنروز داشته دست شماست
در قیامت اختیار و مالکیت سلب شد
مالک مطلق خداوند و تسلیم خلق شد

-سوره المطففین

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿۱﴾الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿۲﴾وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿۳﴾أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿۴﴾لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿۵﴾
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۶﴾کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿۷﴾وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿۸﴾کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿۹﴾وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۱۰﴾الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿۱۱﴾وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿۱۲﴾إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿۱۴﴾کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿۱۵﴾ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿۱۶﴾ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿۱۷﴾کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿۱۸﴾وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿۱۹﴾کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿۲۰﴾یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۱﴾إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿۲۲﴾عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿۲۳﴾تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿۲۴﴾یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿۲۵﴾خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿۲۶﴾وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿۲۷﴾عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۸﴾إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿۲۹﴾وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿۳۰﴾وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿۳۱﴾وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿۳۲﴾وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿۳۳﴾فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ
یَضْحَکُونَ ﴿۳۴﴾عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿۳۵﴾هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾

《سر آغاز خدایی است کریم و رئوف》

بدا، به حال کم فروشان ( که جنگ با خداست)
چو ز مردم پیمانه ستانند تمام و بی نقص است
چو به مردم پیمانه دادند زیان و پر نقص است
گمان نداشتند آنان که بر انگیخته خواهند شد
در روزی بزرگ به یقین برانگیخته خواهند شد

به پروردگارشان ایستاده جواگو خواهند بود
رای پرونده ، زندان ابد است به بدکاران
زندان سخت و جاویدی است و بس سوزان
به حتم رقم خورده خواهد شد این سرنوشت
بدا، حال تکذیب گران و تجاهر به اعمال زشت
بدا، آنان که روز جزا را دروغ می پنداشتند
تکذیب نکردند جز آنان که تجاوزگری داشتند
پس آیات قرآن را افسانه های پیشینیان پنداشند
نامه عمل نیکوکاران در جایگاهی است بلند
جایگاهی که رفیع است و شکوهمندو بلند(علیین)
سرنوشتی که رقم خورده برایشان حتمی است
شهادت دهند مقربان الهی که آن قطعی است
نیکوکاران در ناز و نعمت بهشت خواهند بود
در حال تکیه بر تخت ها نظاره گر خواهند بود
در چهرهایشان طروات و خرمی نمایان خواهدبود
که نصیبشان نوشابه های خالص و پاک خواهدبود
مسابقه دهید اگر اهل مسابقه اید به رسیدن آن
که خوش طعم و خوش گواراست نوشیدن آن
نوشابه هایی که مخلوط شده با تسنیم است
تسنیم چشمه ای، که به مقربان تقدیم است
به تمسخر میگرفتند مجرمان مومنان را در دنیا
با چشم و ابرو اشاره میکردند به هم تمسخر را
به بذله وطنز میان خودشان باز گشتند
به هنگام دیدن مومنان ندای گمراهی میدادند
فارغ از رسالت مومنان بودند که می دادند
تمسخر کنید کفار را که کنون تخت نشستهمی اید
نظاره کنید کیفرشان که خنده به لب نشسته اید


《 دل نوشته 》

کم فروشی که فقط قند نبست
روغن و برنج و دستبند نیست
کم فروش فاجر است، اَلفَجار
پرده در دیانت است ، اَلفَخار
سرنوشت فاجران قطعی است
سرکشی ز فاخران حتمی است
کم فروشی حاصلش لقمه است
لقمه ای که داخلش طعمه است
طعمه هم که با طمع یار است
طمع هم با کار طمع کار است
فطرت انسان ،پاک است
خلق شده ای از خاک است

خاک همیشه در پاکی است
هرکه خاکی شدخاکی است
دانه رویشش خاک است
دانه ای که درخاک است
دانه ای که درخاک نیست
آخرش بدان که چیست
یا به طعمه ی موری است
یا که فاسد هست و پست
کم فروشی آن دانه است
معده ی ما هم خانه است
دانه هم که فاسد است
معده هم فساد خانه است
معده حاصلش خون است
خون که حاصلش جان است
جانی حاصلش این شد
داخل رحم کین شد
کم فروشی شد لقمه
گشت و گشت و شد طعمه
طعمه راهی شد دنیا
دنیا هم که است عقبا
گرگ پیری در دنیاست
هرجا طعمه شد آنجاست
گرگِ ظاهرش زیباست
دل فریبیش رویا ست
طعمه هم که ناجیزست
می شود به زودی مست
مستی هم که بی هستی است
هستی هم از که نیستی است
کم فروشی دانی چیست
آتشی که بر هستی است
هر که حاکمش آن است
آخرش به سوزان است
آتشی که (حامیه) است
وعده ی امامیه است

کم رجوع کتی قرآن ،کم فروش شدی هر آن
هیچ کتابی قرآن نیست کن رجوع به آن هرآن

چه بد مردمانی اند کم فروشان کالاها
کاهنده به فروختن و فزاینده ز بستانها

به یقین ، چنین مردمانی ناپاک اند
به خاک زیست کنند و آفات در خاکند

به زودی" گرد آوریمشان ، محشر
به حساب می کشیمشان از شر

درحضور مردمان به دار میکشیمشان
چو چهارپان کار به بار میکشیمشان

یاداشت کرده ایم عمل نابکارشان
به چهارمیخ میکشیمشان و دارشان

-سوره الانشقاق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿۱﴾وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۲﴾وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿۳﴾وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وّ تَخَلّت ﴿۴﴾وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۵﴾یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿۶﴾فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿۷﴾فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿۸﴾وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۹﴾وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿۱۰﴾فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿۱۱﴾وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿۱۲﴾إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۱۳﴾
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿۱۴﴾بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿۱۵﴾فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿۱۶﴾وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿۱۷﴾وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿۱۸﴾
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿۱۹﴾لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۲۰﴾وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿۲۱﴾بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿۲۲﴾وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿۲۳﴾فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۲۴﴾
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿۲۵﴾


سر آغاز خدایی است کریم و رئوف

همه نیستی اند جز او آسمان خواهد شکافت
باید چنین کند که به امر خدایش شکافت
زمین زودوده شود ز فراز و نشیب و بلندیها
بیرون افکند نهان شده از مرده ها وخزینه ها
باید چنین کند که چنین خواسته کند خدا
ای رهروی رنجبر نالان در کاروان جهان
بتلاش و رنج کوش به ملاقات خدارسی بدان
هر که نامه ی اعمالش دهند به دست راست
آسان به حساب رسی شودش که با خداست
با شادی و نشاط سوی مومنان خواهد رفت
بدا، کسیکه ز پشت سر،نامه اش دهند دستش
هلاکت خویش طلبد به مرگ رسد خواستش
به آتش دوزخ افکنده در آن خواهد سوخت
به شهوت و غلفت بود دنیا که این دامن دوخت
باورش بود که حساب و آخرتی باز نمی گردد
بلی بازگشت به خدای بصیر،بازگشت نمی گردد
قسم به سرخی آسمان در آغاز غروب
قسم به شب و آنچه فرا میگیرد از وجوب
قسم به ماه بدانگاه که کامل است و بدر
قطعا حال به حال شوید به مراتب طی کنید دنیا
درآفاق و انفس فروان وآشکار دلیل ، ایمان کجا
قراعت شنیدند ز قرآن به سجده نکردن خضوع
شنیدند و رفتن به کفر به تسلیم نکردند خشوع
به تکذیب کردند شروع و قرآن نگاشتند دروغ
که بردند جهالت به ارث به کافر ز کافر سرشت
خدا اگاه تر است به دلها چه مخفی شده
بده مژده ایشان عذابی شدید پذیرش شده
یقین مومنان که اعمال نیک گشته در کارشان
به پاداشی پیوسته و دائمی نهیم حالشان


اسمان خواهد شکافت روزی
که دلیل است روز پیروزی
شکافتش دلیل اطاعت اوست
چون به امر شکافته پس نکوست
زمین گسترده میشود روزی
که دلیل است روز پیروزی
گسترشش دلیلش شد این
جمع انسان اولین واخرین
هرچه درون دارد کند اشکار
که حساب کشی شود اعمال
رنج و تلاش می کشد مومن
که ملاقات کند خدا ، مومن
به عیش نوش میرسد کافر
به رنج ،عذاب می شود آخر

-سوره البروج

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحیم

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿۱﴾وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿۲﴾وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿۳﴾قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿۴﴾النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿۵﴾إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿۶﴾وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿۷﴾وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿۸﴾الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿۹﴾إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿۱۰﴾إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ ﴿۱۱﴾إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ ﴿۱۲﴾إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ ﴿۱۳﴾وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿۱۴﴾ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ ﴿۱۵﴾فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ ﴿۱۶﴾هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ ﴿۱۷﴾فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿۱۸﴾بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ ﴿۱۹﴾وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِیطٌ ﴿۲۰﴾بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ ﴿۲۱﴾فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ ﴿۲۲﴾



سر آغاز خدایی است کریم و رئوف

قسم به آسمان که دارای برج ها و باروهاست
قسم به روز وعده داده شده، که روز جزاست
قسم به گواهی دهنده که گواهان شاهد است
عذاب شکنجه گران گودالِ شکنجه، آتش است
گودالی افکنیم، پر از افروزینه های اتش است
که مجازاتِ ناظرانِ مومن سوزان آتش است
ساکن گودالی شدند که شعله هایش آتش است
نبود جرم به مومنان مگر به خدا عبادت است
فرمانروای سرزمین آسمانها نظاره برهمه است
ستمگری به مردان و زنان خداجو محکوم است
مگر به توبه واقرار به پشیمانی که مقبول است
که سرکشان را سوزاننده سوزانی مسکون است
به یقین جایگاه مومنان باغ های زیبایی است
رستگاران پیروز و رودبارهای روان جاری است
بیقین درهم کوبیدن وکیفر خدایت سخت است
آغازکننده آفرینش و باز گردانده آفرینش اوست
بیقین آمرزگار و دوستدار بندگان مومن اوست
حکومت مطلقه بر عالم هستی در اختیار اوست
اراده به هست و اراده به نیست ،آنی ز آن اوست
لشگریان و سپاهیان کفار به جنگِ انبیا کجاست
لشگریان فرعون و قوم پیغمبر ما صالح کجاست
کارِ کافران پیوسته ، تکذیت حق وحقیقت است
از پشت سرخدا دورشان زده دشمن محاصره است
ادعای نیست این سخن ، بلکه قرآن بزرگوار است
در لوح محفوظ نهادیم ز نقص و تغییر، امان است



پادشاه آسمان و زمین خداست
حاضر مطلق و ناظر ز کرده هاست
فرمانده اوست الباقی فرمانبرند
فرمانبرانش همه پاک و مطهرند
آفرینش نیستی به هستی خداست
نابودی هستی به نیستی خداست
ناچیزی ،چیز و باز ناچیز خداست
ناتوانی، توان و باز ناتوان خداست
پیوسته چنین بوده،چنین خواهد بود
با امر نبود بود،بود نبود خواهدبود
خدا وَدود است و وَدود خواهد ماند
‏ ذُوالْعَرْشِ الْمَجِیدُست مجیدخواهد بود
پیوسته حمید است وحمید خواهد بود

سوره الطارق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲)النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿۴﴾فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿۵﴾خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿۶﴾یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿۷﴾إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿۸﴾ یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿۹﴾فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿۱۰﴾
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿۱۱﴾وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿۱۲﴾
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿۱۳﴾وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿۱۴﴾إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿۱۵﴾وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿۱۶﴾فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿۱۷﴾

سر آغاز خدایی است کریم و رئوف

قسم به ستارگان که شبانگاهان میهمان آدمیانند
چه دانید از ستارگان میهمان، که در شبانگاهانند
قسم به ستارگانِ درخشان که شکافندهِ ظُلَماتند
نگهبان نهادیم آدمیان ، به ثبت و ضبط اعمالند
به دقت نگر ، تامل کن که آفرینشت کدام چیزند
آفریده شده، از آب جهنده ای است که ناچیزند
که ازمیان پشت و استخوانهای سینه به بیرونند
بی گمان خداوند به آفرینش پس از مرگ قادرند
درآنروز بکارهای پنهان و رازهای نهان به آزمونند
آن جا هیچ نیرویی و یاوری نیستشان ، مغبونند
قسم به آسمان که موج وباران به زمین برگرداند
قسم به زمین که ریشه دوانی گیاهان شکافشراند
بیقین قرآن را،راه تشخیص حقایق ز،اوهام خواند
گزافه نیست رای قطعیِ محکمهِ عادلانه اش خواند
آنان که پیوسته به نابودی اسلام و قرآن به نیرگند
نیرنگ زنم به نیرنگشان یقین ،کوچکان این جنگند
مهلت ده به کافران پیروز تویی،بازنده این جنگند


عجبم انسان به کدامین داشته مینازد
آغازش ضعیف و پایان به ضعف میبازد
از آمدنش ناتوان بود ، به نرفتش عاجز
مدعی پر ادعا که توان دفع مرگ هرگز


۲۵ تیر ۱۴۰۱/ طبیب حافظ کریمی ( لسان الحال)

ایمیل مقصد