مهدی فصیحی رامندی

من و شب

ارسال شده در تاریخ : 17 امرداد 1401 | شماره ثبت : H9421793

بر پشت بام خانه با شب می‌نشینم
چشمم را بر آسمان سیاه می‌گذارم

- به چه خیره‌ای؟!

+ به ستاره روشن
سال‌هاست بر او چشم دوخته‌ام
اما چیزی نمی‌گوید
برایش می‌رقصم
شعر می‌خوانم
تا سحر اشک می‌ریزم
فقط گاهی چشمک می‌زند
و دلم را بر سرم آوار می‌کند

- چشمک زدن ستاره برای زهره‌ست

+ شیفته‌ی من که شود
زهره را رها می‌کند

- من به تو ماه را می‌دهم

+ ستاره از ماه بزرگ‌تر است
نزدیک شوی، می‌بینی که خورشید است

- ستاره و ماه هر دو مال من هستند
ستاره سوزان است
رهایش کن

+ ماه کجاست؟

- خسوف شده
اندکی صبر کن، بیرون می‌آید

+ برای ستاره من خسوفی نیست
من او را حتی روزها هم می‌بینم

- نگاه کن ماه رخ نشان داد

+ ای شبِ مصلحت اندیش
دیگر چشم‌هایم سویی برای دیدن ماهت ندارد

مهدی فصیحی رامندی