مانیز از سیاره انسانی ایم. اما با سرشت درد و با نیت فریب و با تمارز خوبی های زهر آگین با سجده با پیشانی و دل به هوا.
و با بینش های گاهی سرخ و گاهی سبز. اینگ تعریف شدیم.
درد ها در جوش و خروش اند عقل همچنان مبهوت خیال دواست.ولی هرچه موی شگافی میکند بیشتر میلغزد و توهمش بیشتر میشود
باید از طالع عقل خرید.
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 25 شهریور 1401 19:28
لطیف و دلنشین
عبدالحلیم اکرامی = نژند 26 شهریور 1401 17:08
ممنون از شما بزرگوار
رضا کاظمی اردبیلی 25 شهریور 1401 21:53
عرض ادب
زیبا و دلنشین بود.
درود بر شما شاعر توانا و گرانقدر.
عبدالحلیم اکرامی = نژند 26 شهریور 1401 17:09
سپار شاعر فرهیخته و گرامی
زهرا نادری بالسین شریف آبادی 25 شهریور 1401 23:37
درود برشما
عبدالحلیم اکرامی = نژند 26 شهریور 1401 17:10
از لطف شما خیلی ممنونم شاعره زیبانگر