سیدحسن نبی پور

شعرکوتاه

ارسال شده در تاریخ : 11 اسفند 1402 | شماره ثبت : H9428505

پرسه می زنم ؛
درنبودت ،
درکوچه ای بن بست .
##########
درگلوگاه زمان ؛
موسیقی می نوازد ،
آهنگ رفتن ات .
##########
دمنوشی هستی ازطعم عشق ،
می نوشم ،
جرعه جرعه
#########
من درغروبی دل گیر؛
چای تلخ می نوشم ،
تاارزوهایم به تلخکامی نرسند
########
شعرهایم به وجدمی آیند؛
زمانی که ،
ازتومی نویسم
##########
من ازتبارابراهیم خلیل ام ؛
فرمان ده قربانی کنم ،
خود را برای تو.
##########
قلبم برایت می تپد ؛
توبهانه می کنی ،
برای رفتنت .
##########
چقدراحساسم پیرشده ؛
مراجوان می کند،
شنادردریای عشق.
###########
نگاهت دروجودم رخنه کرده ؛
واین بهانه ای ست ،
برای زندگی کردن ،عشق ورزیدن وحتی مردن .
##########
اعتراف میکنم عاشق نگاهت شدم ؛
مجازاتم چیست ؟
خیمه زدن درقلبت.
##########
چه آرام وبی صدا ؛
بانگاه دوچشم نیلگونت ،
دنیایم را بهم ریختی.
##########
دلتنگ آغوشت هستم ،
نفسم قندیل بسته ،
کجاست هرم نفسهایت
#########
چه زود دلتنگت شدم ؛
توکه ازمژه به چشمم نزدیکتری ،
واکنون نیستی
#########
من دریارابه پایش ریختم برنگشت ،
نبارباران ....
نکند طوفان غرق ش کند.
##########
شاعرکه باشی ویک مرد ؛
سوژه کم می آوری ،
سوژه ای به زیبایی زن.
#########
عاشقی آهسته آهسته ؛
سوختم هرزمان ،
که چای داغ نوشیدم
##########
اگرعشق نباشد ؛
دنیا چیزی جزغم نیست ،
ویک زندگی تکراری
#########
یادم هست زمان رفتنت ؛
وقتی رفتی ،
دلت نسوخت برای من .
#########
میان تمام جاده های نه پیموده ام ؛
مقصد،
فقط چشمان نیلگون توبود
##########
عقربه های ساعت ضربان خاطره ،
تونیایی ،
زمان بی حرکت می ماند
#########
گفتم عشق پیروزست ؛
باتمسخرخندیدی ،
ومن به تمام رویاهایم گریستم
##########
پنجره ها دلگیرند ؛
ازنیامدنت ،
استشمام عطروجودت درکوچه
########
ماضجه های ؛
بی صدای ،
زمانه ایم
#########
تنم بدون توعریان ست ؛
باتوکه هستم ،
رسوای زمانه منم
#########
چه فرق میکندزمستان باشدیابهار ؛
من ازفصلهای بی تو،
بیزارم
##########
زخم خوردم ؛
آه نکشیدم ،
سردی نگاهت ،کشت مرا
#########
ودرخیال من ؛
هرگز نمی میرد ،
شوروشوق
########
توراگم کرده ام ؛
زیرنورخورشید ،
شبنمی .
##########
در شبی به بلندای گیسوانت
به عشق واقعی خواهم رسید
و از آن تاری خواهم ساخت
که بنوازم
بهترین ملودی دوست داشتنت را
##########
فاصله من باتو ؛
اندازه دریاست ،
سنگ پرتاپ کردم نرسید.