بی امان از درد خود نالیده ام
بی تو در دامان غم خوابیده ام
بیقراری می کند با من دلم
در نبودت ابرم و باریده ام
دل تمنای وصالت می کند
من دمادم شوکران نوشیده ام
با تو بودن آرزویی شد محال
بی گمان از عمق جان پوسیده ام
روز و شب در باورم زندانی ام
از جنون و عاشقی ترسیده ام
من صدایت می زنم در این قفس
از غمت پروانه وش چرخیده ام
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 18 اردیبهشت 1402 08:48
.مانا باشید و شاعر
پروانه آجورلو 20 اردیبهشت 1402 19:22
تشکر جناب عاجلو
علی معصومی 18 اردیبهشت 1402 17:35
پروانه آجورلو 20 اردیبهشت 1402 19:22
بهاالدین داودپور 18 اردیبهشت 1402 20:10
درودشاعرگرامی وتوانا بسیار زیبا بود
پروانه آجورلو 20 اردیبهشت 1402 19:22
مهرتان را سپاس