خیز برمیداشت
پلنگ
غران ز روی بوته ها
تند وتیز چون بهمن غلطان که می آید ز راه
از صدای پای وحشت
می جهند پروانه ها بر اوج گل
سیلی تعجیل میخوردند به رخ سبزینه ها
میخک و لاله کلاه پران شدند در بدرقه
نرگس و چند گل دیگر برگ و گل افشان ز قهر
موش و مارمولک و خر گوش از صدایش جانشان آمد به لب
چشمها را بسته بودند ، روزشان ظلمت کده
درکنار برکه ، مجنون بید رقصانی بپرسیدش از او
نازکم ، تند شتابان تا به کی ؟
هر چه روزی هست او خواهد رساند
آن خدای واحد بخشنده دائم بقا
بایدت تدبیر باشد در سرت
تا بیاید بهترین روزی برت
بهر روزی زور بیهوده گناه ست
من که یکجا مانده ام هم ، روزی ام دائم به راه ست
قاسم لبیکی جمعه 1400/7/30 تهران
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 11
امیر عاجلو 05 خرداد 1402 16:07
سلام ودرود
قاسم لبیکی 06 خرداد 1402 19:09
سلام و درود ادیب گرامی
بهاالدین داودپور 05 خرداد 1402 19:54
درودشاعرگرامی زیبابود پاینده باشید
قاسم لبیکی 06 خرداد 1402 19:10
سپاس از حسن نظرتان
کیوان هایلی 06 خرداد 1402 13:17
درودها تقدیم شما شاعر بزرگوار زیبا و عالی
قاسم لبیکی 06 خرداد 1402 19:12
سپاسگزارم از حسن نظرتان
فیروزه سمیعی 06 خرداد 1402 18:52
درودتان نویسا و سرفراز باشید
قاسم لبیکی 06 خرداد 1402 19:14
سپاس از دقت نظرتان درود بر شما
علی معصومی 07 خرداد 1402 08:57
علی معصومی 07 خرداد 1402 08:57
قاسم لبیکی 07 خرداد 1402 17:43
درود بر شما جناب معصومی عزیز
سپاسگزارم