روزگار به من نشان داد
که مدام
راستینه در زمان خویش
نمره ایی پایین می گیرد
شبیه
به یک داروی تلخ
بس که صریح
آرام و روشن
درست را نشان می دهد
و چه غریب
همیشه حتی دور
بی ذره ایی فریب و غرور
پر مغز و با دلیل
مفید و آگاه
در انتها
به تندرستی می رساند
و دروغ
و دروغ
با پوزی رو به بالا نگاه داشته
نیرنگ دوز و مغرور
در روبروی حقیقت
هر بار
با ظاهری خوشرنگ و لعاب
نمره ایی زیاده می گیرد
بس که سریع
پشت چهره ایی پر بزک
چونان زهری دوزک به عسل
در شیرینی تمام
با قهقه ایی زشت و یواشکی
درجا
از درون پوک و بی حیای خویش
از میانه های تُهی
به بیراهه تاریک
به بینابین ویرانه می برد
...
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 21 تیر 1402 10:04
هدی حداد یامچی 21 تیر 1402 16:18